Mekan oynatmıyor be abi!

Hagi'nin neden 'I Love You' diye tribünlere çağrıldığını anımsamaya çalışıyorum...
Hala Real maçında Roberto Carlos'a yaptıklarının videosunu izliyorum. Başka bir maçta hakemin üzerine yürüyüşünü, ayağına basışını, tükürüşünü... Rakip takım oyuncularına yapıştırdığı dirsekleri ama ille de attığı golleri... Kazanmak için rakip takımın sadece oyuncusuyla değil, malzemecisinden yöneticisine taraftarına karşı verdiği mücadeleyi...
Böyle futbolcular istiyor olabilir mi fenomenimiz? Büyük olasılıkla... Örneğin Misimovic gibi -7.5 milyon euro'luk Misimovic- bir futbolcuyu sırf gevşek olduğu için gözden çıkarmasının nedeni bu olabilir mi? Biz onun kendi ailesindeki ilişkilerde bile bir 'sıradizin disiplini!' istediğini biliyoruz. Ama G.Saray'daki bu ruhi dağınıklığın ilacı onun bu tutumu olabilir mi? Hagi, bitmek tükenmek bilmez bir kazanma arzusuydu futbol oynadığı dönemlerde. Şimdi bir bitikliğin göstergesi. Bir heyecanın adıydı şimdi bir durağanlığın. O, topla oynamaya başladı mı bütün tribünler ayaklanır atağı golle sonuçlanırsa bayraklar havalanırdı içimizde.

Ruh dağınıklığı içinde...
Disiplin iyidir dozundaysa; taktik bir disiplinin sahaya uygulandığı andaki adıdır. Taktik uygunluk elbette ki teknik adamın elindeki malzemenin kalitesiyle doğrudan ilgili... Bütün olası durumları boşa çıkaracak bir ruh dağınıklığı içindeki G.Saray için gecikmiş bir girişimdir Hagi; hatta yerinde olmayan bir girişim.
O zaman başka bir neşeyle konuşurdu; kaç tane yerse ondan bir ya da iki fazla atan bir kadronun komutanıydı şimdi yediği gollerden sonra maçı kesinlikle çeviremeyecek moralsiz bir 'insan topluluğunun teknik direktörü!' Mekan oynatmıyor işte eğer kadronuzun sihri yoksa... Onun anlamadığı şey bu. Onun ve herkesin...