Kazan yarım farkla…

İnter maçı için Milano'ya giderken skor kaygısı diye bir şey yoktu üzerimizde. Zira 15 yıl gecikmeli girilen Şampiyonlar Ligi'nin onuru, yenilen hakların iadesinin sevinci vardı içimizde.
Orada çok nadir görülen bir şey oldu ve ilk kez o etkileyici marşı dinleyen 4. torba takımı, 1. torbanın fiyakalısını alt etti. Gururlandık.
Lille maçına çıkarken bu kez onuru Trabzon'da ilklemenin heyecanındaydı herkes.
Beklenen sonuç ise beraberlikti doğrusu.
Kötü bir oyuna rağmen karşılandı bu beklenti.
Sonra mutlaka puan almak için çıkıldı Moskova yoluna.
İyi de oynandı ama rakibin çok önemli iki yaratıcı ayağı durdurulamayınca farklı yenilgi kaçınılmaz oldu.
Bu gece hepsinden değişik bir randevu var Avni Aker'de.
Rakip çok güçlü değil, lâkin evinde açıkça gösterdiği gibi fena halde golcü. Devler Ligi'nde 3 maçta 7 golü var.
Buna karşılık savunması ve kalecisi çok güçlü değil.
Moskova'da o maçı sıfıra karşı kazandılarsa, Burak Yılmaz'ın yokluğundandı.

KAYBETMENİN YERİ YOK
Trabzonspor bu kez yenerse yolun yarısını geçer. Beraberlik en azından UEFA Ligi'ne devam anlamına gelir.
Kaybetmenin ise yeri yok bu yazıda.
Gaziantep önünde takım olma anlamında sezon başından beri ilk kez ışık veren, belli bölümlerde tempo yapabilen bordo-mavililer, savunmada Moskova'daki basit hataları tekrarlamaması halinde sahadan istediği sonuçla ayrılabilir. İyi bir tribün desteği, inançlı ve soğukkanlı bir takım bekliyoruz bu gece.
Burak'tan ise elbette gol ama önce takım oyununa riayet.
İlginçtir, eski Avrupa kupası maçları ya da ön eleme olsaydı şimdi belki de formalite maçı olacaktı Trabzonspor için.
Oysa şimdi yarım farkla kazansa gruptan çıkıp Şampiyonlar Ligi'de 2012'yi görme şansı çok artacak. Adına hayran olduğum Rabbim, hakikaten ne güzel şeymiş şu Şampiyonlar Ligi!..