Yazı tura!

Transfer haberlerine bakıyorum. Para kazanamadıkları için satacak bir şeyler arayanlar da var, kazıklanmak için sırasını bekleyenler de.
Kulüplerin ekonomik batağın eşiğinde gezindiği bir dönemde gençliğin anlam bulduğu tek takım yine Trabzonspor.
Trabzonspor kendi çekirdeğinden üretimini sürdürürken, Marsilya'dan 20 yaşındaki Yusuf Sari'yi transfer etti.
Altınordu'dan 18 yaşındaki Atakan Gündüz ve 17 yaşındaki Salih Kavrazli, Trabzonspor'un ritmine uyacak isimler.
Geçen sezon fındık kabuğundan gemiler yapıp büyük denizlere açılan Ünal Karaman'ın yeni miçoları bunlar.
Yarınların ustalığına mahsuben!
***
Onca yanlışa rağmen doğruların hiçbir hükmü yok.
Ülkemizde yabancı şakşakçıları acıkınca yerli gençleri yiyor.
Daha yabancı mevsimi açılmadı.
Şu sıralar yöneticiler ve menajerler dolar ve Euro üzerinden birbirlerine "kur" yapıyor!
Bataklığın derinine çekilecek kulüpler için yeni filmlerimiz vizyona hazır!
"Som enayi" gerçeğinin sezon açılışından sonra dışa vurması için ortamı hazırlayanlar da her zamanki gibi başrolde!
Kulüplerin batmış olmasıyla onların gemileri batırmış olması arasındaki "göbek bağını" koparmak haddimize değil "Size ne bu benim intiharım" diyecek kadar sorumsuz davranan başkanlar ülkesinde!
***
İlginç gelişmelerimiz de var.
Ozan Tufan'ın yağlı göbeği iki yıllık aradan sonra "baklava dilimli vücut" haline dönüşmüş.
Olması gerekeni "olağanüstü gibi" göstermek bizde her zaman geçerli bir metottur!
Bu adam yağlı göbeğiyle iki sezon Fenerbahçe'de forma giydi ve milyonlar kazandı.
Formasının üzerinden taşan göbeğiyle yemek programı çeker gibi duran birini eleştirdiğimiz zaman bizlere karşı duranların kullandıkları kelimelerdeki yağ oranları ne olacak?
Onların ruhları baklava dilimine ihtiyaç duymaz!
O yüzden ne desek nafile!
Bu hormonlu dünyada organik duyguların hükmü yoktur çünkü!
***
Mehmet Topal'ın Fenerbahçe'den ayrılış biçimine baktım.
Alacaklarından da vazgeçti huzursuzluğundan da.
Gitmesi gerektiğini hissetti ve gitti.
"İnsan gidecekse böyle adam gibi gitmeli" dedim.
Kendisine de kulübüne de dürüst davrandığı için.
***
Çocukluğumuzda yazı tura oynardık da hep tura derdim, madeni para havaya atıldığında.
Tura görünen yüzüydü hayatın.
Yazı sinsi yanıydı maddiyat.
Turada masumiyet vardı, açıklık.
Yazı arkadan gelen beklenmedik darbe.
***
Tura en yakın dosttu, hangi yöne gideceğimize karar veremediğimiz zaman bizlere yol gösteren rehber.
Yazı yalancı bahar bizi didikleyen haşere.
Tura hayatın maskesiz yüzüydü.
Yazı borsaydı kefenin cebi.
Tura serçeydi yazı akbaba.
Tura arkadaş ıslığıydı yazı yılan ıslığı!
***
Bugün yine sorsalar bize "yazı mı tura mı?" diye, yine "tura" deriz.
Biz parayı değil hayatın o masum