Sorumluluk bölüşülmeli

Transfer sezonu takımlar açısından bütün hızıyla devam ediyor.
Büyük takımların transfer politikalarına bakıyoruz, hemen hemen kadroları şekillenmeye başladı.
Zaman içerisinde belki bir-iki oyuncu daha kadrolarına katabilirler.
Ya Trabzonspor transferde ne yaptı ?
Bordo-mavili takımın transfer dosyası kapalı kutu.
Yönetim kurulu transferleri gerçekleştirirken, başkan Sadri Şener dışındaki herkesin bu alım ve satımlara sessiz kalmasına bir anlam veremiyoruz..
İşte size bir örnek...
N'Doye transfer ediliyor, önce açıklanan rakam 4 milyon euro, sonra 6.1 milyon euro'ya çıkıyor.
Oyuncunun kendisine verilen 1 milyon 100 bin euro'yu da ayrı tutuyoruz.
N'Doye'nin futbolculuğunu şimdilik tartışmıyoruz, bizim dikkat çekmek istediğimiz konu futbolcunun değerinin birden bire artması.
Verilen para az buz bir rakam değil. Toplam 7 milyon 200 bin euro. Üstelik transfer gerçekleşmeden şimdi de Lokomotif Moskova iddiaları ortaya atıldı.
Temennimiz Dame N'Doye, Trabzonspor'a gelirse telaffuz edilen bu rakamların karşılığını, oynayacağı kaliteli futbolla gösterir.

* * *

N'Doye'nin transferi olayın bir boyutu. Diğer boyutu ise Trabzonspor kulübünün elindeki yabancı oyuncular. Şu ana kadar kimse bu yabancı oyunculara talip olmadı.
Kadro şişkin, maç yoğunluğunu kaldırabilecek futbolcu sayısı yetersiz.
Bir de bu yabancı oyuncu şişkinliğini nasıl boşaltacaksınız?
Nasıl yeni bir yabancı oyuncuyu kadronuza katabileceksiniz ?

* * *

Bana ilginç gelen bir diğer nokta, başkanın transferlerde bireysel olarak aktif rol üstlenmesi...
Dışarıdan görünen tablo, alınan oyuncuya karar verenin başkan, gidip o oyuncuyu alanın da yine başkan olduğu yönünde. Bu çok da sağlıklı olmayan bir tasarruftur.
Bu konuda sorumluluk ve karar alıcılık bölüşülmelidir...
Yoksa ileride tüm fatura başkana çıkarılabilir.

* * *

Bakın... Yük ağır, engel yüksek. İştişare edilmeden transfer gibi hassas ve çizgi üstü konuların üzerine yalnız gidilmesi tehlikelidir.
Onun için takımın rakipler karşısındaki pozisyonları düşünüldüğünde idari ve teknik kişilerin bir konsensüs içerisinde olması ve zorlukları birlikte omuzlanması daha doğru olmaz mı?