Hakem faktörü

Basel ev sahibi gelenekselliğinde, gücü ölçüsünde bir pozisyon almış. İlk maçta da böyleydi. Deplasmanda sergileyebileceği güce, reaksiyona göre pozisyon almışlar, ona göre oynamaya çalışmışlardı. Evlerindeki maçta biraz daha sürprizlere açık görüntü verdiler. Belki baskıyla, hücum oyunuyla değil ama sertlikle (Ve hakemin bu sertliğe gösterdiği manasız müsamaha ile) ev sahibi olduklarını hissettirdiler. Trabzonspor rakip kaleyi, tıpkı Basel gibi, gücü ölçüsünde zorladı. Penaltı kazandı, kaçırdı. Bir tarafta 40.000.000 €'luk maaş bütçesiyle rakibi çözmeye çalışan Trabzonspor, bir tarafta 12.500.000'luk maaş bütçesiyle eski günlerini arayan Basel...

İkinci yarı Peres-Hugo değişikliğiyle başladı. Trabzonspor Peres'in de dahil olduğu bir hücumda neyi eksik yaptığını 5 dakikada gördü. Topun çabuk döndüğü, daha direkt paslarla rakip kaleye aktığı bu oyun... Trabzonspor ne zaman doğru tercihlerle çabuk oynasa, rakip kim olursa olsun üretiyor. Takip eden pozisyonlarda yine Gomez ve Abdülkadir'in pasında Trezeguet ile bulunan pozisyonlar hep bu hızlı oyunun neticesi. Fakat böyle bir oyunda Siopis tercihi ne kadar doğruydu, bu tartışmaya açık... Çünkü bu çabuklukta geri kazanılan toplarla süreklilik ister oyun. Bu sürekliliği sağlamak için de kazanılan topların doğru kullanımı çok önemli. Dakikalar ilerledikçe Trabzonspor beklediği golü bulamayınca, Siopis'in ardından Doğucan'ı da oyundan aldı. Yerine tercih edilen oyuncuya bakıldığında, maç 1-0 bitse bile uzatmaya gidecekken bu riskin neden böyle bir dakikada alındığı izaha muhtaç duruyor. Sürekli sabırlı oyun merkezli bir anlayışta ısrar edip, sezonun gelinen nokta itibariyle en kritik maçlarından birinde bu denli telaşla orta sahayı boşaltmaktaki amaç neydi acaba? Trabzonspor için hesaplaşma vakti. Yakıp yıkarak değil. Akıl koyarak... Yere sağlam basan, makul, mütevazı ve gerçekçi bir anlayışla yeni sezonu şekillendirme vakti.