Hocam hoş geldin!

Trabzon, İstanbul'da tahminleri doğru çıkardı ve ezeli rakibi Fenerbahçe'ye yoğun seyirci baskısı altında yenildi. Hakemin biri hariç tüm kartları doğru idi. O tek kart da yanlış gösterildi. Faulü yapan Erkan idi, kartı gören Alper oldu. Sonra da ikinci sarıdan kenara. Bu arada Van Persie'ye de kart göstermekten çekindi hakem nedense.
Önce şunu yazayım. N'doye kimden torpilli?
Cardozo neden oyunda olmaz? Nani'yi tutacak adam bulamadınız mı? Ve bu Salih sahaya top oynamaya mı, kavga etmeye mi girdi? Salih'in ortamı germesinden sonra sarı-lacivertliler 2. gollerine kavuştu.
Yoksa tek golle maç bitecekti.
Fenerbahçe galibiyeti hak etti. Trabzon'un tembel orta sahası, her zamanki gibi yolgeçen hanı idi. Aslında başta Erkan biraz geç ortalamasa, N'doye golü atabilirdi. Erkan gecikti, Volkan da gole engel oldu.
Fenerbahçe'de topçular birbirine yakın ve yardımlaşarak oynuyor. Trabzon'da ise tam aksine topçular birbirinden uzakta ve yardımlaşmadan bihaberler. Yenilen ilk golü anımsayın. Kim kime, dum duma.

Sağa yatmış gemi gibi
Fenerbahçeli arkadaşlarım "Fark olur" diyordu maç öncesinde. Onlara, Trabzon'un krizli günlerde zor maç kaybedeceğini söylemiştim.
İyi direndiler ama oyunun sonuna doğru çözüldüler. Bir de şu var; çok şişirildi.
Okay'da gerileme mi var. Fenerbahçe'de solda Hasan Ali, sağda Gökhan makine gibi çalışırken, Trabzon Cavanda ile sağa yatmış gemi gibi idi. Son 10 dakikaya kadar iki takım futbolcularının birbirlerine saygıları iyi idi. Ancak maçın başında ve eline top gelişlerde Onur'a yapılan tezahürat çirkindi.
İlk dakikalarda vakit geçirme olmaz.
Trabzon'un bu nöbetçi antrenör ile işi kolay değil.
Ve Saracoğlu'ndaki seyirci desteği ve atmosfer, bordo-mavililerde olsa, eminim bu takımı kimse tutamaz. Ama birbirlerini yemekten rakipleri göremiyorlar.