Geleneksel 12-19

Karabük 5 adamını getirmemişti ama sahaya müthiş bir istekle ve her alanda yüksek şiddetli koşularla, pres yaparak başladı. İlk 10 dakika organize olamadı Fenerbahçe. En büyük koz, duran toplardan ligin en çok gol yiyen 4 takımından biri olan Karabük'e korner ve endirekt vuruş kullanmaktı. Maç önü A Spor yayınında da söylediğim gibi, Karabük maç başına en az 300 başarılı pas yapan, oyuna pasla çıkan takım olduğu için Fenerbahçe'nin alışmadığı dinamik bir yapıda oynuyordu.
Karabük hızlı geliyor, bugüne kadar direkt vuruş dışında hiç duran top golü olmamasına rağmen oradan da tehlike yaratıyordu.
Dinç, koşan ve diri bir rakip, Fenerbahçe'nin ayarını bozmuştu.
Aatıf ve Dirar hücuma hiç katkı veremiyor, Soldado ceza alanında yalnızları oynuyordu.1 tane bile isabetli şut atmadan ilk yarı bitiyordu.
Ancak bu oyunda rakibin iyi ve doğru oyununu da asla göz ardı etmemeli idi. Bu oyun Aatıf, Mehmet ve Dirar'ı özellikle ilk yarının kötüleri yapıyordu.

Valbuena çok istedi
Şener yerine Valbuena ile başladı ikinci yarı, Dirar sağ beke kaydı.
Temposu ve 3. bölgede oynama sayısı anında arttı takımın. Mehmet düzeldi. Rakibin en büyük zaafı olan duran toptan da attı Topal. Gol sonrası çekildi yarı alanına F.Bahçe.
Soldado-İsla ile 4-6-0'a döndü, orta alan hakimiyetini elde etmek istedi Kocaman. Çünkü 2 takım da yorulmuş ve maçın orta sahası halı saha maçına dönmüştü. Topla oynama becerili adam gerekiyordu skor için.
Bu maçın isteyen adamı Valbuena idi o ve önce attırdıktan sonra attı.
Topu ayağında az tutan ve savunmaya yardım eden Valbuena'nın Kocaman ile sorunu olmayacağı aşikardı. 2.yarıdaki gibi istekle ve 3. bölgede kalabalık oynamanın F.Bahçe'ye kazandırdığı açıktı. 4 yıldır ligin 12-19. haftaları arası 4-5'li seriler yapan F.Bahçe, bu sene de bu geleneği bozmuyordu.