Sami Yen'deki ruhlar

Adı derbi olan ama görüntüde, derbi demeye bin şahit gereken bir maçtı.
Ne atmosferi, ne futbolcuların oynama isteği ne de futbol kalitesi, bu maçı derbi moduna sokamadı. Bu kadarına pes diyorum.
Senin birçok zaferine tanıklık etmiş, tarihini onun çimlerinde yazdığın bir stada böyle bir veda mı hazırladınız siz futbolcular?
Acemice yapılan bir penaltı, çok basit ve beceriksizce kaçırılan goller ve ilk yarı 0-1.
İkinci yarıya başlarken; söylemekten artık usandığım, Hagi'nin ise ısrarla uyguladığı Sabri'den orta saha yaratma isteği yine 1 gol yendikten sonra aklını başına getirdi. Maça başlaması gereken kadroyu 2. yarının başında sahaya sürdü. Ama atı alan Üsküdar'ı geçmişti.
Seyircilerin istifa sesleri arasında boşalan tribünler ve prtokoldaki asık suratlı yöneticiler.
Artık yapılacak ne varsa yapılsın ama ne fayda.
Giden koca bir sene ve işin kötüsü ikinci yarı beklentisi olmayacak koca bir camia...
Başlığımda bahsettiğim ruh Galatasaraylılık ruhu değil, sahada dolaşıp duran 11 tane adamın ruhuydu.... Şimdi oturup düşünmek ve çareleri iyi bulmak gerekir.