Şampiyonluk için...

Fenerbahçe şampiyonluk yarışında iddiasını koruyor. Hem de rakiplerinden daha güçlü bir şekilde. Sadece bu iddiayı taşıyacak motivasyona sahip değiller. Şiddetli bir güven erozyonu yaşanıyor. Önce başkana, sonra da tribünlere sıçrayan bu panik, Belediye maçında da takımı sardı. Yeniden ayağa kalkmalarının tek yolu, yeniden birlikte olmak. "Asarım, keserim" edebiyatı bu oyuncuları bir yere getirmiyor. Ya asacaksın, (Ki Kazım olayında olduğu gibi. Nasıl bütün takım bir anda hizaya geldi), ya da bu tımarı gerektiği gibi yapacaksın. Fenerbahçe'ye gereken, oyuncular arasındaki "saklambacı" bitirmektir. Hepsi tepkiden korkuyor. Bu yüzden sorumluluk almıyorlar. Daum'un antrenman disiplini iflas etmiş durumda, fizik olarak kötüler. Bunu aşmak için sahada disiplin şart. Daum, sisteminde veya tertibinde değişiklik yapmak zorunda. İşler iyi gitmiyor ama aynı isimler sahada, aynı düzen tahtada yazılı. Aldığı paranın veya yılların tecrübesinin hakkını vermesi gerekiyor. Çıkış yolu bulmak öncelikle onun görevi. Başkan, gölgesini Samandıra'dan bir an önce çekip, teknik adam ve futbolcularla olan ilişkisini makul düzeye getirmeli. Elbette konuşacak, kızacak veya övecek. Ama her şeyin yeri ve zamanı var. Bunlar hep mi yanlış olacak. Fenerbahçe taraftarı şampiyonluk istiyorsa, takımı ve oyuncularını öfkesinden arındırmak durumunda. Sahada mücadele edenlere haklarını vermeliler. Sonuç ne olursa olsun. İyi taraftarlık kötü günlerde yapılacak destek ile belli olur. İyi günde herkes taraftar çünkü.