Uzun maraton!

Artı değer üretmek işte böyle durumlar, maçlar, karşı karşıya gelişler için önemli. Galatasaray için bu maçın "6" puan değerinde olduğunu yazdığımda ne demek istediğimizi anlatamamıştık aleme. Maç Galatasaray'ın galibiyetiyle bitseydi şimdi başka şeyler konuşuyor olacaktık. Eğer Keita ayağına değen o plastik bardaktan bu kadar "arıza" yaratacak bir halet-i ruhiye içinde olmasaydı, Caner ve Sabri Rijkaard'ın bu "deplasman garanticiliği" olmasaydı. Servet'in Neill'le uyumsuzluğu diye bir şey uydurmamış olsaydı. Bütün bunların yanında Trabzon'un beş kişiyle kurduğu orta sahaya Barış ve Mustafa Sarp'ı yem diye bırakmasaydı. Eskişehir maçında Mehmet Topal'ın göbekteki falsosu ve Emre'nin aynı yerdeki paniğinin yol açtığı felaketlere bakın! Bir şeyi çözemiyor Galatasaray. Efektif, yaratıcı ve cevval bir göbek adamı bulamadı hâlâ. Buna Rijkaard'ın Servet alerjisi de eklenince ortaya çıkan görüntü üzücü. Maçtan sonra 'Servet'i neden oynatmadınız' "Neden oynatacaktım ki?" diye yanıt vermiş Hollandalı teknik adam. Durum orada.

Artık tek bir maç var
Tamam Arda'sız böyle bir maça başlamak baştan daha sıkıntılıdır. Çünkü hepsinin toparlayıcısı oydu gördük. Hayta yok saha içinde, lider de yok. Geri kalanların neredeyse tamamı ondan yaşça büyük ve kariyerce kalın. Ama ne Elano ne bir başkası "öne çıkacak" yürekliliği gösteremedi Trabzon'da. Buna bir de Rijkaard'ın Emre-Neill eşleşmesindeki düş kırıklığı eklenince ortaya vasatı aşamayan bir görüntü çıktı. Lig sıralamasındaki kafa takımlarıyla deplasmanda yaptığı maçların hiçbirinden galip dönemedi sarı-kırmızılı ekip; ama içeride; ziyafet sofrası. Ya içeride bir şey oluyor ya da gücünün ne ifade ettiğiyle en ufak bir ilintisi yok takımın. Şimdi şapkayı koyup üzerine düşünmenin zamanı değil mi? Fenerbahçe maçı kapıda. "Bir maç biter öbürü başlar!" "Lig uzun bir maraton!" artık "önümüzdeki maçlara bakıcaaz!" ama maçlar yok artık tek bir maç var şampiyonluk yolunda...