Kral çıplak

Kimse sizden Kral olmanızı beklemiyor biliyor musunuz? Çıkacak bir futbolcuya yakışır biçimde futbol oynayacaksınız. Tamam tarafarın morali bozuk. 12. adam biraz sıkıntılı.
Pankartlarla dile getiriyorlar meramlarını; Galatasaraylı taraftarlar, maç öncesinde genellikle; 'Taraftarız biz, çekeriz cefa, arma için geldik buraya!' Arma? Evet Galatasaray arması.
Kutsalı sarı-kırmızılıların. Sığınacak başka bir şeyleri kalmadı anlamına gelir bu. Ya da bir yerlere bir şeyler anlatmaya çalışıyor olabilirler mi?
Kapalı tribünde yine bir pankart saçaklanmıştı arsız bir sardunya gibi; 'Seneye, hep birlikte, Galatasaray ruhuyla!' Daha önce de söylemişyazmıştım; Galatasaray sosyolojisi ve çokça tarih psikolojisi. Gerçekliğin nasıl yazıldığına dair bir psikoloji ama... Devam edeyim gül destesi pankartlara; 'Konuştukça batıyorsunuz, kalbimizden çıkıyorsunuz!' Arda Turan'a mı mesaj yolluyorlar acaba?

Karmaşık duygular
Başka bir muhatabı olabilir mi bugün gelinen durumun? Bu pankart ters çevrilerek kapatıldı bir süre sonra. Duyguları karmakarışık bir sevdalı topluluğu takımını izlemeye gelmişti dün gece.
Sonu hüsranla bitse de bir ligin son haftalarında 'Kral!' bir bitiş bekliyorlar belki. Sizi 'Kral!' gibi görmek istiyoruz diyor belki? Belki değil mi?
Yazımın başına döneyim; Hani kimse Kral olmanızı istemiyordu? Söz gelimi öyle o. Bir müsabaka maratonu sonunda bir taraftar topluluğunun istediği en güzel şey ipi önde göğüslemektir.
En önde ama...
Maç mı? Bakın maçtan geriye aklımda ne kaldı; o garip ama güzel eğimli paslaşmaları Keita ve kifayetsiz Jo'nun... Bir ekibin ne yaptığından söz edilebilir mi? Hayır. Dün akşamki maç ekip ruhunun, azmin, isteğin nasıl eridiğinin göstergesiydi.
Düşünün bu takım yarısı sakat ve cezalı yarısı bitse de gitsek havasında ama hala liderin ensesinde.