Hagi gibi...

Onu ayda yürüyen astronotların haliyle hatırlıyorum.
Sanırım bir Avrupa kupası maçıydı.
Oyuna sonradan girmişti -neden yedek bırakıldıysa- ceza sahasına bir verkaçla girmiş, topla rakip takımın sol aut çizgisi çaprazında buluşmuş ve yine aynı ustalıkla ayaklarının ucuna değen topun altına girmiş, üstüne çıkan kalecinin üzerinden yine kalecinin sağ iç tarafındaki filelerle buluşturmuştu topu.
Topun filelerle kucaklaştığı goller, takım arkadaşlarıyla buluştuğu anlar olurdu çoğu... Onun ve onun gibiler sayesinde ben ve benim gibiler şapkamızın üzerine oturur, nerede olursak olalım, iyigüzel futbola hürmeten izlerdik bir sihre kapılıp...
Tugay'ın son demlerinde Hagi böyle bir adamdı bizim için. Hayatımıza bir girmiş pir girmişti.
Hatta kimilerinin dediği gibi 'dur duraksız, kırmızı ışıksız yaşadık!' Birlikte ne yaşadıysak Galatasaray adına... Çıldırdık onu izlerken 'seyredalmadan uykusuz!' Sonra her güzel şey gibi ardında saçaklanan bir pankart bırakmıştı büyük usta; 'I Love You Hagi!' Gitti. Sustuk ondan sonra.
Susmanın bütün anlamlarıyla. Yıllar sonra Galatasaray'ın çalıştırıcısı olmuştu Gheorghe Hagi...
Sonra... Sonrası hüsrandı. Bursaspor'a düştü yolu bir ara ama olmadı işte...

ADALILARI BÜYÜLEDİ
Şimdi,aynı yolu aynı yola yürüyor Tugay Kerimoğlu...
Bir futbol dilencisi gibi izlediğimiz 'adamlardan!' biri de oydu işte. Bilinmez nedenlerle Galatasaray'dan ayrılıp İngiltere'nin yolunu tuttu. O dimdik duruşu ve cetvel çizimi paslarla, sürpriz gollerle Adalıların aklını başından almıştı 'sarı uşak!' Gurbeti bir oyuna çevirmişti iş bilir halleri ve neşesiyle.
Şimdi 'baba ocağında!' Galatasaray altyapısında üst düzey görev üstlendi. Yarın alacağı görevin üst düzeyliliği tartışma götürmez...
Tamam memleketin top tekniği en iyi adamıydı!
En akıllı oyuncusuydu! Agresifti zaman zaman!
Golcüydü kardeşim sonra; orta sahada oyun kurucu olmasına rağmen... Hagi de öyleydi be kardeşim!
Hagi de öyleydi!