Ruh ve mazi

Final için en iyi hangi takım bilendiyse o kazandı işte.
Bursaspor"kupa finallerinin!" gediklisi. Ama Eskişehirspor dinamik takım. İnsan daha kaliteli bir direniş ve atak futbol bekliyor. Beklentilerimiz bu maçta Eskişehirspor adına boşa çıkıyor. Es-Es'ler bildik enerjilerinin çok gerisinde, kopuk kopuk oynayan, taktik açıdan düşmüş, psikolojik olarak da çökmüş bir takım görünümündeydi. Ne Pele'nin ne Tello'nun orta sahadaki varlıkları ne de Batuhan'ın ilerideki duruşu! gol bulmaya yetmedi. Golcü Batuhan'ın ilk şutunu 70 dakikaya yaklaşırken atması Eskişehirspor'un kısır oyunun göstergesi olsa gerek.
Soğukkanlı Bursa
Buna karşın Timsahlar adım adım örülmüş bir anlayışı sahaya yansıttılar. Defansta Ömer sigorta orta sahada özellikle Adem Koçak ve N'Diaye kenarlar ataklarda Sestak ve Gökçek etkili günlerinde olunca Batalla ve Pinto'ya sayı yapmak kalıyordu.
Önce ileride basarak başladıkları oyunun geriye yıkıldıkları! anlarında bile soğukkanlılığını yitirmedi Bursaspor ve yıllar sonra net bir skorla tekrar bir finale adını yazdırdı.
Eskişehirspor taraftarlarının bulunduğu tribünün önünü takım ruhuna ve maziye vurgu yapan bir pankart kaplıyordu.
Ama pankarttaki anlamı Bursaspor yükleniyordu bu kez. Hem de finale adını yazdırarak.
Şimdi ortada 26 yıllık bir özlem var. Bursasporlu oyuncular finalde iki kat daha sorumlu
olacaklar...