İç saha, orta saha

Daha önce söylemiştik; iç saha tedirginliği Trabzonspor'un şampiyonluk yolundaki en büyük rakibidir. 7 puanı buldu kayıp. Ucu da açık. En uygun 11'i, en uygun sistemle 4-2-3-1'le sürmüştü sahaya Güneş. Fakat hemen belli oldu ki, onun "sabırlı" dediği "miskin" futbolu oynayacaktı yine takımı. İlk yarıda top ev sahibinde kaldığı için "Trabzon çok üstün" denmiş olabilir ama aslında gol dışında her şey Ankaragücü'nün istediği gibi gidiyordu. Trabzon'da ise 6 kişi sadece yürüyor, hatta duruyordu. Manisa maçının sürprizi Jaja dünün de sürpriziydi. Golüne rağmen o kadar top kaybetti, o denli halsiz göründü ki... Colman'ın geri dönüşü de çok sönük oldu. Orta sahadaki bu açık ilk yarıda sahasından çıkmayan rakip karşısında göze çarpmadı ancak ikinci yarıda Selçuk'un da yorulmasıyla takke düştü. Ankaragücü ilk yarım saatte Trabzon'un en büyük silahı olan, savunmanın arkasına çabuk uzun topu engelledi.

Az koşarak başarı olmaz
Yattara'nın gayreti ile gelen gol dışında, ikinci yarıya kadar bekledikten sonra orta sahası oyundan düşecek rakibini zorlama planına hep sadık kaldı. İşte gerçek sabır buydu. Trabzon'un yapması gereken, rakip golün şokundayken oyunu forse ederek maçı koparmaktı. Oysa 'çok yetenekli ayaklarımız var, hata yaptırana kadar düşük tempo' deniyordu sanki. Aslında arada pozisyon da oluyordu. Ancak ikinci yarının ilk 5 dakikasında kaçan 2 gol sonrası tablo tümden değişti. Gol bu kez konuk için 'geliyorum' dedi, lakin Güneş biraz da kulübe eksikliği nedeniyle bekledi. Gel gör ki rakip daha fazla beklemedi. Bu maç Güneş'in nazar boncuğu olur umarız. Ligdir, böyle kayıplar olur. Ancak şampiyonluk baskısı, Selçuk olayının kaşınması, orta sahaya takviye yapılmaması ve Umut'un 100. gol kabusu gibi sorunlar deneyimi kısıtlı kadroyu fazlasıyla zorlayabilir. Ve bu kadar az koşarak şampiyon olunmaz.