Kazanma disiplini

Dün gece Kayseri'de Fenerbahçe'nin "deplasmanda kazanma yasası" yine yürürlükteydi.
Teoriyi eyleme bağladı. 3 puanı kaptı kaçtı.
İyiler azınlıkta, kötüler çoğunlukta olduğu zaman kazanmak zor oluyor.
Ama bunun adı bilgelik, bunun adı koşulsuz disiplin.
Dün gecenin en özel 2 adamı, oyunu katılımı ve rakibe yılgınlık veren yanıyla Yobo ve kaleci duruşuylaVolkan'dı…

* * *
Fenerbahçe adına saldırgan ve gollü bir başlangıç. Semih'le başlamak yanılgısından sıyrılan Aykut Kocaman'ın Bienvenu tercihi alternatif sistem. Semih'in lokal oyunculuğuna karşılık, Bienvenu deplasmana gitmeyi de seviyor, savunma yapmayı da. Fenerbahçe'nin attığı golde, ters alana koşusuna dikkat!


* * *
Böylesine bir başlangıçtan sonra, Fenerbahçe'de şaşırtıcı bir içe dönüklük hakim oldu.
Orta alan varlıkla yokluk arası gezintide. Özer çok koşuyor da, yok koşuyor sanki. Cristian, maçın ilk çeyreğinde verdiği olumlu resmi, son çeyrekte soldurdu. Ziegler'in disiplinine, Caner'le uyumuna tam puan ama Fenerbahçe'nin sağ kanadı heyelan bölgesi.


* * *
Sahaya santrforsuz çıkan Kayseri'de Ambrabat delişmen bir adam.
İki kanadı da kullanırken, Fenerbahçe savunmasını tek başına alt etmeye meyilli.
Adam eksiltirken usta ama topla sevişmek gibi amatör bir hastalığı da mevcut.
Ayrıca Gökay'a attığı dirsek gecenin ayıbı.


* * *
İkinci yarı Fenerbahçe kalesinin önü ana baba günü. Bilica ve Orhan Şam'ın penaltı tartışmalı iki pozisyonu var. Alex durduğunda orta alanda armoni diye bir şey kalmadı yine.
Tıpkı geçen sezon olduğu gibi.
Ve saha kenarındaki en berbat seyirci yine Aykut Kocaman... Aykut Kocaman'ın kontra hücum yemeye müsait rakip savunmaya karşı, Stoch'u inatla kulübede tutması bir inat gösterisi sanki.
Dünkü maç, yenilecek bir golün telafisinin olmayacağı bir maçtı çünkü.

* * *
Sonuç olarak Fenerbahçe, çok zor bir dönemeçten başı dik çıktı.
Bu şartlarda kazanmak büyüklüktür.
Futbol yoktu ama kazanma ruhunu harekete geçiren ruh takımda mevcuttu.

* * *
Hakeme de parantez açmalıyım.
Bazen sahada iki top görürsünüz ama hakem göremezsiniz ya.
Kuddusi Müftüoğlu öyleydi.