Saygılarla

Bursa'da harika, az bulunur biçimde bir son saniye saldırısı.
Kazanma tiryakisi olmak böyle bir şey.
Gördük ki, Fenerbahçe galibiyete hayran.
Galibiyet de onlara.
Bunun adı liderlik sanatı.
Puan kaybetmelerini bekleyen rakiplerine, "sizlere bu zevki tattırmayacağız" duygusunun patlaması.

***

İki ayrı sahne.
İlk yarıda yenilmeye yatkın havada bir Fenerbahçe.
Galibiyetin aklı beş karış havada.
İkinci yarıda diriliş filminde muhteşem Fenerbahçe.
Galibiyet kaçınılmaz.

***

Bir takımın savunması duygularını uyutup, hatalarını ayaklandırıyorsa.
Savunmayla forvet arasında köprü olması gereken orta alan, hizmet dışı kalıyorsa.
Forvet hattı bir bahar esintisinin kıyılarında geziniyorsa.
O takımın yenik duruma düşmesi de kaçınılmaz oluyor.

***

Aynı takım, "Başkalarının yazdığı kadere mahkum olmaktansa, kaderimi mücadele ederek yazacağım" diyorsa.
Orta alan rakibe itaat eden anlayışa karşı başkaldırıyorsa.
Forvetteki sıkı dostlar kavgaya soyunuyorsa.
Galibiyet de kaçınılmaz oluyor.
Bu da şunu gösteriyor.
Takım kötü oynadığı zaman, bütün kozları oynamak gerekiyor.
Bunun ödülünü de Ersun Yanal'a bırakalım.

***

Harika bir sonuç.
Bir takım, iyi oynayan bir rakip karşısında, kaybetme şartları oluşmasına rağmen kazanıyorsa.
Saygıyı da hak ediyor.
Ama liderlik üzeri çiçeklerle örtülü bir uçurumdur.
O yüzden bir takımın 45 dakika içinde bu denli değişime uğramasının sırrını da araştırmak gerek. İkinci yarıdaki ittifaka iltifat bizden.
Ama ilk yarıdaki infilakı da görmezden gelmeyelim.