GALİBİYETİN cansuyu alın teri

Fenerbahçe dün gece kazanmak için her şeyi yaptı. Maç boyu istenen baskıyı kurdu.
Rakip kale önünü pozisyon hurdalığına da çevirdi.
Ama Sow ve Emenike'nin gözü kapalı gol olması gereken pozisyonların içinden elleri boş çıkmaları tarihi farkı önledi.
Dünkü galibiyetin cansuyu alın teriydi.
O kadar pozisyon israfına rağmen, hiç yılmadılar.
Çünkü bu sinsi düzende bütün maçlarını yokuş yukarı oynadıklarını biliyorlar artık.

***

Özellikle Alper Potuk'a parantez açmak gerekiyor.
Güçlendikçe, gittikçe hızlanan tramvaya dönüşüyor.
Sezgisi de üst düzey, mücadelesi de. Bileklerindeki hüner ve futbol zekası, takımın starı olmaya sürüklüyor Alper'i.
Caner'i de ayrı bir köşeye koymalıyım.
Rakibi elden ayaktan düşürmenin krallığı da ona aitti. Pozisyonların odak noktası olmasının yanı sıra.

***

Yine can çekişen hakemlikten enstantaneler izledik.
Gosso, Sow'a tekmeyi patlatıyor, Kırmızı bile çıkabilir ama Cüneyt Çakır sarı bile göstermiyor.
Gosso'nun Kuyt'a yaptığı ölümcül hareketin karşılığını da sorun Cüneyt Çakır'a.
Gosso gecenin faul ve katliam makinesiydi ama hakemden özel izinliydi.
Radkov, Emenike'yi formasından çekiyor.
Birkaç saniye çekiyor hatta, "Bak Cüneyt!" diyor. "Sen bana kart gösteremezsin."
Cüneyt Çakır önündeki maçlara bakıyor.
Doğa'nın Emenike'ye ceza alanında bindirmesi var.
Futbol kitabında bunun adı "penaltı!"
Ve istiap haddini aşan yanlışlardan sonra nihayet verilen penaltılar.
Hiçbir gerçek dünkü Cüneyt Çakır'ın yanlışlarını örtemez.

***

Dünkü Cüneyt Çakır beni mahcup etmedi. Ona hiçbir zaman güvenmedim çünkü!