Müjde mi yoksa?

Fenerbahçe'nin G.Saray'ı 6-0 yendiği maçta rakibi alkışlama centilmenliği göstermiş Özhan Canaydın'ın asaletini dün akşamki saygı duruşunda alkış yağmuruyla taçlandıran sarı-lacivertli taraftarla hayli duygulandım. Uzun zamandır sahalarımızda görmeye hasret kaldığımız tavrın böylesi, hafta sonundaki derbi de dahil her stat ve maçta sıkça tanık olacağımız güzelliklerin miladı olur umarım. Acı ama gerçek, artık işimiz dilek ve temennilere kalmış ne yazık ki. Hele de söz konusu olan Fenerbahçe'yse. İşe bakın, Türkiye'nin en büyük bütçesi ve kaliteli kadrosuna sahip, en pahalı transferlerini yapan Fenerbahçe, iki kanadında da devşirme oyuncular oynatmak zorunda kalıyor. Keza liglerimizin en pahalı teknik heyetinin antrene ettiği en çok kazanan kadrosunun yarısı, sezon başından beri sakatlıklarla boğuşuyor. Ve 4 gün sonra ligdeki sıralamasını ve önümüzdeki sezon adına Avrupa'da hangi kulvarda yarışacağını büyük ölçüde tayin edecek bir maç oynayacak, ancak (Emre, Güiza ve Özer gibi) sakatlık sorunu bulunan tam 3 futbolcuyla sahaya çıkıyor Sarı Kanarya.

Diken üstünde olmak
Tabii, doğal olarak Emre ilk ciddi darbeyle sakatlanarak oyunda çıkıyor, Güiza ve Özer kapasitelerine ulaşmakta sorun yaşıyor, 30 dakika boyunca da pozisyona giremiyor Fenerbahçe. Neyse ki Manisaspor'un kaleci Orkun çok amatörce bir hatayla İspanyol golcüye davetiye çıkarıyor da Alex ve arkadaşları beklemedikleri bir anda gol sorununu çözüyorlar(!) 2-0'lık bir üstünlük sağlanmışken takımın hala "Diken üstünde" bir psikolojiyle oynaması ise adeta bu sezonki Fenerbahçe'yi anlayabilmek adına tez konusudur sanırım. Özgüven duygusunu yakından bildiğim Selçuk ayağındaki 3 topun 2'sini rakibe kaptırıyor, Mehmet Topuz firardan dönmüyor, Özer ve Alex'teki düşüş sürüyor. Tamam, hafta sonundaki maçta olabilir belki akılları. Ama bu kalite ve düzeydeki oyuncuların stres ve problemin böylesinin üstesinden gelebilecek iradeye de sahip olması gerekir. Açıkçası dün akşam oynanan 90 dakika adına öne çıkarabileceğimiz en önemli şey, kupa yarı finalinin ilk ayağında alınan 2-0'lık skorun 27 yıllık özlemi bitirebilecek bir müjde olmasıdır kanımca.