Şapka çıkardım!

Şampiyonluk mücadelesinde, Fenerbahçe'nin ikinci yarıdaki en önemli maçıydı bence dün akşamki maç. Çünkü üst düzey futbol oynamış Rıza Çalımbay, onca yıllık deneyimini çalıştırdığı takımın oyuncularına en iyi şekilde aktaran ve talebelerini önemli maçlara motive edebilen teknik direktörlerimizin başında geliyor. Tabii, konuk takımın kadrosunun sahip olduğu tecrübe ve yetenek cabası. İşte rakibin böylesi karşısında maça öyle başladı ve öyle sürdürdüler ki mücadeleyi Daum'un öğrencileri ancak alkışla hakkını verebilirdiniz onların. Andre Santos'un bir iki pozisyondaki dalgınlığını saymazsak, her şey ve yönüyle saat gibi işledi resmen ve rakibe doğru dürüst pozisyon vermeden 2 gol atıp, bir elin parmakları kadar da gol kaçırdı Sarı Kanarya sadece ilk 45 dakikada.

"Esas oğlan" Alex
Söylemeye gerek yok ki, eğer bir futbol takımının yazdığı şiirin güzelliğinden söz ediyorsanız ve o takım da Fenerbahçe ise başrolde mutlaka Alex, Emre ve "Onikinci adam" vardır. Dün akşam da farklı bir görüntü yoktu Şükrü Saracoğlu'nda. Elbette Selçuk'un konsantrasyonunu ve dikkatli oyununu, Volkan, Lugano ve Bilica'nın özgüvenlerini, Güiza'nın her zamanki gibi çalışkanlığını, Gökhan'ın özverili aidiyet duygusunu, Özer ve Mehmet'in iki yönlü katkısını inkar edecek değilim. Ama gene de dün akşamki performansıyla şampiyonluğun gelinliğini diken Fenerbahçe'de "Esas oğlan" futbolun şairi Alex'ti, çoğunlukla olduğu gibi. Doğrusu bu ya taraftarın böylesine saygı duyulur. Ancak bunca stresli dönemin üstesinden gelebilme iradesi ortaya koyarak Eskişehir gibi dişli bir rakip karşısında bu kadar bilinçli ve kişilikli oyunla şampiyonluğun elini tutabilen futbolcu grubuna da ancak şapka çıkarılır.