Barcelona değil Trabzon

Milli takım dahil, son yıllarda bir Türk takımının bu kadar mükemmel bir futbol oynadığını görmedim. Hatta bir dünya takımını da görmedim.
Futbol deyince, hemen herkesin aklına Barcelona geliyor. Bitmez tükenmez paslar yaparak rakibi, benim gibi anlamsız pas seyretmekten hoşlanmayan seyirciyi de bıktıran Barcelona... Trabzon, maçın ikinci yarısında o Barcelona'yı da gölgeleyen bir futbol ortaya koydu. Büyüye, sihire inansam, "Trabzonlu futbolcuların omuzlarına sihirli değnek dokundu" derim.
Trabzonspor'un durmadan yana ve geriye oynayan zevksiz Barcelona'dan farkı.. Trabzon çok daha zorunu yapıyordu. Dar ve kalabalık alanda, çok hızlı, çok tempolu paslaşıyor ve topu çok hızlı hücuma aktarıyordu. Bu futbolu seyretmek, insana müthiş bir keyif ve heyecan veriyordu. Trabzonspor orta sahasının göbeğinde daha önce ne adını duyduğum, ne dikkatimi çeken, muhteşem bir adam vardı.. O futbolun beyni, komutanı, yöneten; Zokora. Trabzon "Topsuz oyun"un nasıl oynandığı konusunda da bir şov yapıyordu. İlk yarıyı Trabzon yarı alanında geçiren İnter, ikinci yarıda topu bulamaz, göremez hale geldi ve Trabzon bu müthiş 30 dakika dolarken, ilk kornerini kazandı.
Halil'in muhteşem volesi direkte patlayıp bizlere "Ah" çektirirken, Celustka pozisyonun içinde kaptığı topa, çaprazdan ve üç kişinin arasından akıl boyutlarını aşan bir "Akıl vuruşu" yaptı.
Maçın son bölümüne imza atan isim ise, harika kurtarışlar yapan Tolga oldu. "Bir maçı her zaman takım kazanmaz. Bazen de kaleciler imza atarlar" diyenler de haklı çıktı. Her Türk takımı, her dünya takımını yenebilir. Defalarca yendi de. Bu o kadar şaşılacak bir şey değil..
Ama özellikle ikinci yarıdaki o futbolu oynamak?..
İşte o Barcelona dahil, kimsenin pek harcı değil. İşte asıl bu sebeple.
Trabzon'u kutluyorum. Trabzon'la gurur duyuyorum.
Trabzon'a teşekkür ediyorum. Şenol ve Ünal hocaları, bize böyle bir futbol seyrettirdikleri, dünyanın gözlerini bir kez daha Türkiye'ye çevirttikleri için alınlarından öpüyorum.. Bu futbol, tam antrenör işi çünkü...