Cimbom'a güvenin

Avrupa Ligi gecesinde herkesin mutlu olduğu sonuçlar aldık. Alınan sonuçlar galibiyet değil ama bizi kolayca tur atlatacak cinstendi. Galatasaray, Atletico Madrid önünde istediğini aldı, öyle döndü. Fenerbahçe ise istemediğini aldı ve İstanbul'a geldi. 1-1'lik beraberlik ve de 2-1'lik mağlubiyet akıllı oynayan için tur şansıdır. Ve bu tur onları ilk 16'ya sokar. Yani ikiye bölerseniz 8 maç eder. Buraya kadar gelen için bir üste çıkmak herhalde zor olmaz. 70'li yıllarda Viyana'da Cemal Kamacı- Rene Rogue şampiyonluk maçını izlemiştim. Hasta derecede bir boks seyircisiydim ama hiçbir zaman boks yazarı değildim. RahmetliNamık abi git dedi, biz de gittik. 5-6. raund oynanırken iki koltuk ötemde oturan L'Equipe gazetesi yazarına "Kim önde?" diye sordurdum. Adam eğilip suratıma baktı, Tevfik Birkan arkadaşıma sordu, "Arkadaşınız ilk defa mı boks yazıyor?".

Arda ve Franco farklıydı
Sonra devam etti, "Ona söyleyin köşelere baksın, kimin yüzü gülüyorsa o kazanıyor demektir. Bu her spor için geçerlidir." Ben de bu sözü hiç unutmadım. Galatasaraylı futbolculara baktım. Teknik direktöre, yöneticilere baktım. Hepsi gülüyordu. Demek ki Galatasaray, Atletico Madrid'den bir adım öndeydi. Ancak unutulmamalı bu maçlar iki kademeli maçlardır. Birincisinde değil ikincisinde daha akıllı, daha güçlü olmazsan çok şey kaybedersin. Galatasaraylıların konuşanları hep aynı şeyi söyledi. "Şimdi rövanş maçında çok dikkatli olmalıyız. Bir gol işimizi bitirir." İlginç olan işte buydu. Galatasaraylı futbolcular ne yaptıklarını, ne yapacaklarını çok iyi biliyorlardı. Onun için de korkmamak gerekir. Korku derken de cesur oynamak, akıllı oynamak bu işin birinci prensibidir. Açık konuşayım benim en çok korktuğum adam kaleci Leo Franco'ydu ama o onurlu adammış ki hiç hata yapmadan aslan gibi top oynadı. Arda da hastalığını bir kenara atmış, bütün varını yoğunu ortaya koyarak örnek bir kaptan oldu.