Sessiz zafer

Öyle bir yaz yaşadı ki Fenerbahçe, tarihte bir benzeri görülmüş değil. Aziz Yıldırım ve 2 asbaşkanın, kulüp çalışanlarının tutuklanması, UEFA'nın sarılacivertli kulübün Şampiyonlar Ligi'ne alınmaması konusunda federasyona yaptığı baskı ve yıldız yabancıların gidişi.
Bunların ardından lige başlayabilmek, iyi futbol oynayabilmek başarı olacaktı.
Shakhtar maçında yaşanan rezaletten sonra seyircisiz oynamak şans bile sayılabilirdi. Sakinleşmesi gereken taraftar, stadın dışından daha sağlıklı destek veriyordu.
Fenerbahçe'de Emre'nin yokluğu orta saha organizasyonunu etkiliyordu.
Sağ taraf zaten Gökhan ve Orhan olmayınca stoper kökenli Bekir'le hücum özürlüydü. Topuz da sürekli içeri kat ediyordu. Bu yüzden de top devamlı olarak sola indi.

Tekke o golü atsaydı...
Dia ilk yarı etkindi ama ikinci devre yoruldu. Ziegler uyum peşindeydi. Bir kez adamını kaçırdı. Sarı kartla sonuçlandı, bu hata. Alex'in zaman zaman rakip ceza alanına doğru topla yaptığı delme harekatları sadece serbest atış üretti.
Ama röveşatası gol olsa neler olurdu neler! Semih ise çıkana kadar bir asist ve bir direkten dönen topla oynadı.
Yani beslendiği kadar verim verdi.
Orduspor, Metin Diyadin yönetiminde hiç de teslim olacak bir tarzda oynamadı.
Hele ilk yarıda. Gosso ve Culio'nun ilham verici performansları Fenerbahçe kalesinde net 3 pozisyon getirdi. Fatih Tekke'nin durum 0-0'ken boş kaleye atamadığı gol belki de maçın kaderini belirledi. Bu, Culio'nun Galatasaray'da şu anda bile rahatlıkla yer bulabileceğini düşünüyorum.
Başta belirttiğimiz gibi Fenerbahçe için zor geçmesi beklenen bir sezona, zor bir başlangıçtı. Burada alınan 3 puan moral hanesine yazıldı doğal olarak.
Ama temponun artması gerekiyor. Tabii ki bu bir anda olmaz. Biraz sabır gerek.