17 Aralık 2019 | Salı

Temposuz

Mazeretlerin bittiğini ve yeni bir dönemin başladığını baştan belirtelim. Artık hiçbir şey eskisi olmamalı.
Trabzonspor kupa mesaileri, sakatlıklar derken önemli bir süreçten geçti. Geçerken de yaşanan durumu izah edilebilir mazeretler üzerinden okumaya çalıştı herkes.
Sakatlıkların iyileştiği, hedefin belirginleştiği süreçte karşınıza çıkan böylesi güzel bir fırsatı "temposuz" bir oyunla bu hale getirmenin izahı merak konusu.

***

Sahaya sürülen 11'in ofansif yönü kuvvetli, defansif yönü rakip teknik adamın planladığı gibiydi. Gibiydi diyorum deplasman takımı ve maçın favorisine karşı nasıl oynanacağına dair bol örnekli bir lig yaşıyoruz.
Bekleyen, oyundan kopmayan, oyunu "hamle" aşamasında lehine çevirme planı Mehmet Özdilek'in istediği gibi oldu.
Şifrelerini de adeta Sergen Yalçın bir gün evvel vermiş gibiydi.
Bu ligin gerçeklerine uygun, büyüklerin planlarını bozacak formül belliydi.
Dün bu kadar temposuz bir Trabzonspor beklemiyorduk açıkçası.
Bu temposuzluk içinde bireysel birkaç gayret haricinde sahada organize hiçbir şey göremedik Trabzonspor takımında.

***

Temposu olmayan, rakip ataklarında karşılama noktasında olmayan, direkt defans önünde karşılamaya çalışan, pozisyon veren Trabzonspor şok gibi gözükse de kalesinde iki gol gördü.
Hamleler Denizli takımının planlarını işletirken, Trabzonspor'un daha da hata yapmasına sebep oldu.
Temposuz, rakibe yerleşmek için zaman tanıyan Trabzonspor'un dün akşam kazanması bireysel performanslara kalmıştı.
Sturridge onu bir bölümde yaptı.
Yusuf biraz yaptı. Pereira biraz yaptı.
Sahaya konulan akıl bireyselliğin önüne geçti.
Eski oyuncu performansı, rakiplerin kazandığı hafta kazanamama.
Ortada 'psikolojik ve de kronik stres var' dedirtmeye devam ett