Vay be! Ah be!

Vay be; çok eneteresan maçtı.
Nereden başlasam bilemedim.
Sosa'nın değil Burak'ın serbest vuruş kullanması… Olcay'ın ilk onbirde oynamaması...
Hatasıyla takımına gol yediren Abdülkadir'in dağılmaması, maçtan kopmaması...
Selçuk İnan'ın yıllar sonra, ''vasat'' üstü kalite bir orta saha gibi oynaması… Donk'un Fatih Terim ile ''istikrarlı ve disiplinli bir futbolcu''ya dönüşmesi...
Linnes sakat diye onbirde şans bulan Mariano'nun -belki de- sahanın en iyi performansını sergilemesi… Pereira'nın hemen hemen her maç olduğu gibi YİNE takımını on kişi bırakmaya çalışması… Çalımbay'ın Hubocan'ı çıkartıp, N'doye'u sahaya sürmesiyle orta alandaki Okay'ı stopere çekmesi… Okay'ın orta alandaki iyi performansının bir anda Galatasaray'ın ikinci golüne sebep veren stoper zaafına dönüşmesi… Rıza Hoca'nın Sosa'ya tam yetmiş dakika tahammül etmesi… Burak Yılmaz'ın dikkat çeken burukluğu… Bafetimbi Gomis'in en kötü haliyle bile rakiplerin hayatını cehenneme çevirme potansiyeli… Maçın uzunca bir süre hayli yüksek tempoda baş döndürmesi… Fırat Aydınus'un yüksek heyecan ve tempoya katkısı… Galatasaray taraftarının maça hem nitelik hem de nicelik olarak katkısıyla şampiyonluğa olan inancını ortaya koyuşu… Sarı kırmızılı tribünün sahada tepki gösterdiği tek ismin Olcay Şahan oluşu… Fatih Terim'in iyi oynayan takımına adeta ''dokunmaya kıyamayıp'' seksenli dakikalara kadar hiç müdahale etmeyişi.
Dediğim gibi; ENTERESAN MAÇTI.
Bir gün önceki Mali Genel Kurul'daki konular, konuşmalar, sonuçlar ve enstantaneler değildir Galatasaray… Galatasaray, ''aslanlar gibi oynayan sporcular ve onları çok sevenler'' demektir.
Dün akşam sahadaki beyaz forma, mavi şortlu takımın Trabzonspor olmadığı gibi… Hani derler ya; ''keşke Trabzonspor da maça gelseydi''… Ne maç olurdu o zaman; ah be!