Tebrik zamanıdır!

Düz yolda takılacak bir taş bulur bizimkiler.
Asla rahat durmaz, mutlaka gündemi değiştirirler. 5 gün önce rekor kıran bir takım ancak böyle bir şeyle bozulurdu.
Önceki oyundan eser yoktu dün gece.
Sistemin sol ayağı topal kaldı. Sağ taraf yarım yarım işledi. Ortadan Jaja, Selçuk, Colman, biraz biraz... Cale'den dert yanarken, Ferhat'ın ürkekliğine yakalandık.
Önünde Umut orada ne için olduğunun farkında değilmiş gibi amaçsız koşularla zaman tüketiyor. Önceki maçtan beri dört 45 geçti hala bir olumlu hamle yok. Hareket çok net görünüyor, önlem alan sonrasına plan yapar.
Hikmet hocaya tebrik yollama anıdır. Bir Yattara, bir Serkan iki kere sıfıra indiler, içeriye kestiler, boş kaleye tutturamadı Teofilo. Attığı goller ağır mı geldi ne! Colman'ı çözmek mümkün değil. Şu oyun onun kalitesine hiç yakışmıyor.
Bir maçı diğerini tutmuyor.

DEFANS NE YAPSIN!
Kaleyi tutan tek şutun sahibi Selçuk kendi sınırlarında koşturuyor. Önünde bu kadar kötü varken oluşan delikleri kapatmak için gücünün son kırıntısını kullanıyor...
Savunma çöktü resmen. Hiç rahatsız edilmeden üzerine gelen bir rakip karşısında ne yapılır.
Kendilerini parçaladılar yine de mağlubiyete engel olamadılar.
Hocamın sistemine uymadı bu şekil. Ne öne ne geriye hiç bir anda kollektif olamadı Trabzonspor. Jaja'nın çıkması hiç iyi olmadı. Oyuna giren Alanzinho olunca işler biraz daha karıştı.
Rahat çıkan bir Manisaspor çıktı sahneye.
3. golden sonrası rakibe saygı duyma zamanıydı. Abitoğlu da en az Trabzonspor kadar kötüydü.