Futbola ihanet!

Şimdi yazılacak olan cümleleri bu köşede daha önce de okudunuz... Birçok kez, "Beşiktaş orta sahası bomboş. Bu takım dörtlü orta sahayla oynamalı. 4-2-3-1 oynamak intihar etmektir" diye Beşiktaş gerçeklerini dile getirdim. İlk yarının son haftalarıyla ilgili net örnekler verdim. Dörtlü orta sahayla oynayıp Trabzon'u, F.Bahçe'yi, Manchester'ı yenen Beşiktaş, 4-2-3-1 oynadığı maçlarda ise D.Bakır, Bursa ve Manisa'ya puan kaybetti, bu karşılaşmaların analizini neden doğru yapmıyorsun diye hocaya sordum... Nihat'ı hazır olmadan 11'e koymanın bu çocuğu kaybetmekten başka bir işe yaramayacağını ısrarla vurguladım. Yok yok yok... İnadı inat hocanı. Takımın aldığı bunca darbeye rağmen maalesef hoca gerçekleri göremedi.. İşte Kasımpaşa maçı. Yine macera, yine macera. Rakip kale önünde bekleyen Nihat, Yusuf, Tello ve Bobo, Beşiktaş yarı sahasında bekleyen Ekrem, Toraman, Kaş ve Üzülmez. Garibim Ernst ve top kullanma becerisi olmayan Uğur koca orta sahayı sırtlayacaklar. Ölme eşeğim ölme... Orta saha bomboş.. Ne rakipten dönen topları alabiliyorsun, ne de kendi savunmandan gelenleri. Peki sen nasıl maçı kontrol edeceksin? Orta sahada yoksan, sahada yoksun...

Nerde kaldı hocalığın!
İki kere iki dört.. En zayıf rakipler dahi sana top göstermez, işte Kasımpaşa göstermedi.. Senin elinde hem öne, hem arkaya oynamayı bilen iki orta saha yıldızı olur 4-2-3-1 oynarsın ama Beşiktaş'ın böyle bir lüksü yok ki... Öyleyse nedir bu inat?. Ne zaman ders alacaksın sen Mustafa hoca?. Allah aşkına ne zaman göreceksin gerçekleri?. Bu Nihat'ı yuhalatmaya bıkmadın mı? Madem yine oynattın tepkilere rağmen de dursaydın ya arkasında. Neden çıkardın? Taraftar Nihat'ı ıslıkladı çıkardın. Necip, Necip dediler, sen de Necip'i aldın.. O zaman nerde kaldı senin hocalığın? O zaman bundan sonra ben de yazdıklarımı tribünlerden koro halinde okunmasını rica edeceğim. Belki o zaman gerçekleri görür ve macera aramaktan vazgeçersin.. Yazık ediyorsun Mustafa hoca, hem kendine, hem Beşiktaş'a. Ve Beşiktaş'ın rakiplerine de yazık ediyorsun! Seni yazmaktan onların hakkını veremiyoruz. Bak bugün de Paşa'nın hakkını veremedik. Yazık değil mi?