Onur'lu duruş!

Oyunun ilk on dakikasında Trabzon gol yediği taktirde dağılacak bir havadaydı. Galatasaray yakaladığı iki net pozisyonda Onur'a takılmasa her şey çok farklı olabilirdi. Ali Sami Yen'de de böyle yükleniyor Cimbom. Golü bulunca maçı kotarıyor, gol gecikse bile seyirci desteğiyle baskıyı tolere ederek sonucu alıyor. Ancak tüm bunlar deplasmanda geçerli değil. Kayseri, İnönü, Eskişehir maçlarında kaybedilen yedi puan bunun kanıtı. Evdeki hesap deplasmana uymuyor özetle. Dün gece ilk heyecanla saldıran Cimbom'da Elano sahada yoktu! Keita o yıpratıcı görüntüsünden uzak, savunma ise gole davetiye çıkaran bir haldeydi. Elano ya da Neill uzun top atacak, Jo da gol yapacak. Aslan'ın hesabı buydu. Trabzon savunmasının dikkati ve Onur'un muhteşem kurtarışları bu sistemi işlemez hale getirdi. Barış ve Mustafa Sarp öne çıkıp, gecenin en iyi Aslan'ı Dos Santos'a destek verebilseler Galatasaray'ın daha etkili hücum etmesi mümkün olabilirdi.

Güneş'i kutlamak gerek
Buna da Trabzon orta sahası izin vermedi. Özellikle de Alanzinho. Sahanın her yerinden mantar gibi biten 'akıllı bıdık' Galatasaray orta alanını da, savunmasını da arapsaçına döndürdü. Burada Şenol Güneş'i kutlamak gerek. Takımını hem doğru bir taktikle sahaya sürmüş, hem de iyi motive etmişti. Trabzonspor bu maçtaki futboluyla neden dört büyüklerden biri olduğunu bir kez daha dosta, düşmana kanıtlamış oldu. Büyük takımlar böyledir, şampiyonluk iddiaları olmasa bile tarihlerine saygıları vardır. Karşılarında büyük rakip gördüklerinde, büyük oynarlar. Bravo Trabzon'a, üç puanı çantada keklik gören Galatasaray'a iyi bir ders verdi. Eğer Umut, Burak ve Alanzinho biraz şanslı olsalar maç çok daha farklı bir skorla biter ve Galatasaray'da derbiye çıkacak hal kalmazdı. Ucuz kurtuldular. Laf aramızda Bursa'nın da yolu güllük gülistanlık oldu. Hayırlı yolculuklar.