İlkler böyledir!

İlk adım, ilk sözcük, ilk sevgili, ilk hüzün, ilk macera, ilk kavga, ilk barış, ilk özür, ilk yazı, ilk film... Hepsi zordur. Çünkü sizden önce yürüyen başkalarının ayak izleriyle dolu bu yolda sizin ilk yürüşünüzdür... Ve ilklerde en öndeki duygu heyecandır. Ne hırs, ne azim, ne tutku, heyecan. İşte o heyecan bazen sizi hiç umulmadık bir zafere taşıyabilirken bazen de en iyi yaptığınız şeyleri yapmanızı zorlaştırabilir... Bursaspor dün binlerce taraftarının önünde böyle bir ilk heyecanı yaşadı; ilk kez Şampiyonlar Ligi'nde oynama heyecanını... Kazanma azmi, yeni bir destana imza atma iştahı, ilk tecrübe heyecanı karşısında hep geri planda kaldılar... Bu ilkin ilk yarısında yeşil-beyazlı ayaklar titredi... Daha çok kendi sahalarında kaldılar. Köşelerine çekilip o ilk heyecanı kazasız belasız atlatmayı hedeflediler. Olmadı. Üç günlük yoldan atılan bir şut, ters ayakta yakalanan İvankov ve kalemizdeki ilk golle üstümüze çöken ümitsizlik.

Bu gurur onlara yeter
Sonra... Yine aynı... Bizim heyecan kasırgası altında yaptığımız basit hatalar, rakibin rahatlığı sonucu tuttuğunun altın olması... Sercan ve Turgay girince bir ara kıpırdamaya çalıştık. Belki Turgay bir adım önde olup o vuruşu yapsa, bu ilk maçta puan değilse bile biraz özgüven kazanabilirdik. Olmadı. Elbette yıllardır oynadıkları oyunu oynadı Bursasporlu oyuncular ama bu Şampiyonlar Ligi'ydi. Muhtemelen büyük bölümü dün geceyi uykusuz geçirdiler... Her ne kadar işlerini yapıyor olsalar da bu ilk maçta rakipteki en tanıdık, bildik isim Mehmet Topal dahil her şey onlara yabancıydı. İlkler böyledir... İnsan panikler. Lakin Bursa... Nasıl ki dört büyüklerin yaptığını yapmayı eninde sonunda başardı, bir gün Avrupa'nın devlerine kafa tutmayı da başaracak. Buna hiç şüphem yok. Bir tek Bursasporlu bile üzülmemeli bu skora. Fenerbahçe'nin, Beşiktaş'ın, Galatasaray'ın, Trabzonspor'un olamadıkları yerde varlar. Bu gurur onlara yeter...