İnsanlık hali

Bazen en güçlü denilen zaman diliminde, bir uçurum bekler insanı.
Ve o uçurum bütün takımı içine çeker.
Fenerbahçe adına dün Karabük'teki resim buydu.

***

Galibiyete düşkünlüğü bilinen bir takımın yenilmemek adına bile fazla mücadele etmediğini gördük.
Savunmanın kendini inkar eden hallerini, orta sahanın teslimiyetini izledik.
Fenerbahçe'nin futbol adına kendini gösterdiği tek sahne, Emenike'nin attığı golden önceki pas resitali.

***

Liderin kaybetmesini gerektiren şartlar takımın içindeydi.
Alves tarihi bir gün yaşadı.
Hata ambarıydı, ayakları da, aklı da futbolun dışındaydı.
Gökhan Gönül'ün kanadı rakibin bereket kulvarı.
Ve Baroni...
Dünkü Baroni'nin maçın sonuna kadar sahada kalması, olacak şey değildi.
Kuyt'ın mücadeleden bu kadar uzak kaldığı bir maçı hatırlamıyorum.
Sow ve Alper'in üşümüş hallerini de.
Kuşatılmış kalede direnen bir asker arıyorsanız, sadece kaleci Volkan'ı gösterebilirim.
İkinci yarıda 5 net pozisyonda kalesinde devleşti.

***

Karabükspor dönen topları saldırı hamlesine dönüştürmenin de ustasıydı, yaratıcılığın da.
Haklı bir galibiyet aldılar.

***

Fenerbahçe'ye gelince.
Bazen gururla yürünen yollarda hiç hesaba katılmamış kayıplar vardır.
Giden 3 puanı bir kenara atarsak, böyle sonuçların daha dikkatli olmayı emreden bir gerçeği de vardır.
Fenerbahçe'nin kazanacağı en anlamlı gerçek de budur.

***

Dünkü sonuca yılsonu yorgunluğu da diyebiliriz.
Liderlik tokluğu da.
Biz her şeye rağmen, "insanlık hali" diyelim.
Bu kadar çok kazanan bir
takımın, kazaya uğramasından doğal bir şey yok çünkü.