Tadı-tuzu kaçtı

Guti çimento, diğerleri tuğla. Çimento olmadan tuğlalar üst üste ne kadar durabilirse, Guti'siz Beşiktaş da o kadar durabiliyor.
Pas trafiği arapsaçı. Guti'nin görevini üstlenmesi gereken Fernandes çok geride oynuyor, Quaresma'nın bindirmelerini yapması gereken Simao ise hiç içeri kat etmiyor ve çizgide top bekliyor.
Bir başka sıkıntı ise Hilbert ve Ekrem'in yanlış yerlerde oynamasıydı. Hilbert önde sıkıştı, Ekrem arkada etkisiz kaldı. Yerleri değişse etkinlikleri de farklı olurdu.
Bu görüntü içinde ilk 45'te Beşiktaş top yapamadı, baskı kuramadı, pozisyon bulamadı.
Karabüksporlu oyuncular ilk yarıda sürekli topun arkasında olmayı başardılar, pozisyon da buldular.

Şampiyonluk ümitleri bitti
İkinci yarıya oyuncu değiştirmeden başlayan Beşiktaş aynı tas aynı hamam devam etti ve Sivok'un Emenike'ye refakat ettiği pozisyonda golü de yedi. Ardından şuursuz bir baskıyla yüklenirken ikinciyi de yiyebilirdi.
Bu olmadı ve beraberlik golünün ardından Quaresma ile Necip oyuna dahil olunca Hilbert de yerine geçti. Taşlar yerine oturunca abluka başladı, pozisyonlar ve gol geldi. Ne var ki Simao ve Emenike'nin penaltılarını es geçen Kamil Abitoğlu Almeida'nın da buz gibi golünü saymayarak maçı çığırından çıkardı.
Hep söylerim; iyi takım hakemleri de yener ama golünüz sayılmazsa nasıl yeneceksiniz ki!?
Maçın genelinde inanılmaz bir mücadele vardı. Her iki takım da kazanmayı hedefledi.
Futbol adına çok keyif aldık ama dediğim gibi Abitoğlu'nun kararları futbolun tadını, tuzunu kaçırdı.
Böylece Beşiktaş mutlak üç puan alması gereken bir maçta iki puan kaybederek bana
göre şampiyonluk ümitlerini noktalamış oldu.