Beşinci Türk

Galatasaray ile Hamzaoğlu'nun yolları önünde sonunda ayrılacaktı.
Ama zamanlama herkes için hayli sürpriz oldu doğrusu. Belli ki; herkesin aklına yatan (ya da yatırılan) bir Denizli olasılığına güvenerek apar topar alınmış bir karar. Bence gelinen noktanın baş sorumlusu; Hamza Hoca.
Şimdilik, camia, taraftar, medya, takım ve yönetimle iletişim kurmakta hayli zorlandığını söylemekle yetineyim. Detaylara ilerleyen yazılarımda gireceğim.
Sürpriz bir şekilde beliren Lucien Favre, kariyerini Türkiye'de sürdürmek için belli ki çok hevesli değil...
Terim'i saymazsak, G.Saray'da çalışma olasılığı olan toplam dört adet yerli hoca var. Birisi ''daha önce gelmedi yine gelmez'', birisi ''ambargolu'', birisi ''yetersiz'', birisiyse ''emekli'' diye tam anlamıyla istenemiyor.
Sezon ortası yabancı hoca macerasına inanmayan birisi olarak itiraf etmeliyim ki;
Favre hiç de yabana atılır bir alternatif değil
aslında. İşte futbol evrenimizin tuhaf tezahürlerinden biri daha; Galatasaray gibi herkesin çalışmak isteyeceği bir takıma Türk hoca bulunamıyor.
Favre gibi heyecan verici bir yabancı hoca ismi daha sayamıyoruz (ya da aklımıza gelmiyor).
Koskoca Galatasaray için, herkesin içine sinen bir Türk hoca adayı nasıl olmaz? Bir ''beşinci olasılık'' yok mu?
Ya da bahsi geçen isimlerin Mustafa Hoca dışında kalan diğer üçü Galatasaray için sanıldığı kadar zor, kötü ya da imkansız adaylar mı? Eğer durum buysa; yani tek aday en başından beri Mustafa Denizli idiyse, benim önerim Taffarel'le yola devam edilmesi yönünde.
Buradaki tepkim Denizli'ye değil.
Kendisini çok sever ve hocalığına inanırım.
Tepkim; çaresizliğe ve algımızdaki ezberlere… Yönetime tüm samimiyetimle bir önerim olacak; UEFA'nın sopası tepenizde sallanırken, muhalif isimler kongre için start vermişken, gözünüzü karartın ve TAFFAREL'le devam edin… Ya tutarsa?