Son dal da kırıldı

Bu karşılaşma tribün diliyle "Forman için oyna, kendin için oyna" türündendi.
Sarı-kırmızı renklere gönül verenleri bu defa utandırmamak için oyuncuların son ve de tek şanslarıydı. Bu onurlu mücadeleyi göstermek artık onların mecburi göreviydi.
Maç başındaki ilk 11'i gördüğümde Serkan'ın yedek, Sabri'nin de sağ tarafta maça başlaması haftalardır yazmış olduğum düşüncemi haklı çıkardı. Bu takımda Serkan ve Sabri aynı anda asla kullanılmamalı.
Ama tabii Sabri'nin sakatlığı onun için bir talihsizlik oldu. İlk dakikalarda Gaziantep sanılanın aksine kontrollü bir oyun yerine önde basarak atak bir oyun tercih etti. Bu oyun anlayışı Galatasaray için avantaj da olabilirdi dezavantaja da dönüşebilirdi. Gaziantep'in etkili gözüktüğü dakikalarda net pozisyonlar yakalayan taraf Galatasaray'dı.
Hızlı hücumcuları olan Gaziantep'e karşı ağır defans oyuncularından oluşan bir savunmada, 23. dakikada sarı kart gören Cana'yı defanstan alıp Neill'i o bölgeye çekmeli ve Yekta ya da Pino değişikliğiyle de erken gole ulaşabilirdi.

Bunu da mı görecektik
Hag, böyle hayati bir maçta 10 kişi kalma riskine girmemeliydi. Çünkü Galatasaray gol atsa bile her an gol de yiyebilecek bir görüntü vermekteydi. Culio geriye gelerek çok top kaptı ama kendini boşuna yordu. Zaten Ayhan ve Neill gibi iki defansif orta saha oyuncusu mevcutken bu kadar geriye gelmemeliydi.
Hagi, maça Yektayla başlaması gerekirken , psikolojik olarak hazır olmayan Ayhan ile başlayarak hem hücum etkinliğini azalttı hem de Ayhan'ı ateşe attı. Nitekim de Ayhan hak etmediği bir tepkiyle belki de son sezonunda giydiği formasına anlamlı bir vedada bulundu.
Kupa da gitti. Elde var koca bir sıfır. Avrupa kupasına da katılamayan bir efsane. Hepinize tebrikler! Ayaklarınıza sağlık, bunu da görecekmiş bu büyük taraftar demek ki!
Bravo Tolunay Kafkas. Kayseri'deki başarısının tesadüf olmadığı ve ordaki başarısını başkalarına mal etmeye çalışanlara da iyi bir cevap verdi. Tutunulacak son dal da böylece kırıldı.