Afilli yalnızlık…

Ne anlatacaksınız Galatasaray sevdalılarına? Aylardır sürdürdüğünüz iktidar mücadelesinin futbol takımını bitirme noktasına getirdiğini mi? Yanlış transferleri mi? Teknik direktörler konusundaki basiretsizliğinizi mi? Bir tiyatro sahnesi sanki Galatasaray kulübü.
Biri diğerini bıçaklıyor öteki dönüp yüzünü kapatarak şöyle diyor; "Heyhat bunu görmeseydi gözlerim!"
Ya da "Sen de mi Brütüs!!!"
Eli bıçaklı dostlar, dost görünüp aynı masada birbirlerine diş gıcırdatanlar, temayüller sırasında geleneklerin üzerinden ezip geçenler… Geçenlerde takım kaptanının açıklamalarını izledik; "Ruhumu kaybettim. Beni bırakın!" diyordu Arda… Takım kaptanı ruhunu kaybetmiş olmaktan şikayetçiydi. Son anlarına denk düşen bir durum zannediyor ruh kaybını. Oysa evveliyatı var.
Ayrıca başka bir durum var galiba? Başka bir şey için uğraşıyor olmalısınız. 'Nane ruhu değil Galatasaray ruhu' diye yazdığımda bir sürü lakırdı etmiştiniz…

Niçin Metin'le bir tuttunuz?
Kendi önlerine sürülen büyük paraları ellerinin tersiyle itip "Biz Galatasaray'ı paraya değişmeyecek kadar çok seviyoruz!" diyen "Kralların!" takımıydı Galatasaray; bunların hiçbir önemi yok devir başka devir diyebilir misiniz? Neden G.Saray'ın 20'lik kaptanını Metin Oktay'la bir tutmaya kalktınız ki peki? Çünkü futbol gerçekten bir ruh işi değil mi?
Ama başka bir durum var galiba? Galatasaray sevdalılarından sakladığınız bir durum; Galatasaraylılık ruhuyla ilgisi olmayan bu durum, anlatılsa ayıplanacak bir durum açıklanmaktan utanç duyulacak bir durum… Asırlık çınarın ligin dibindeki çalkantının içine çekilmek istenişinin ardındaki neden ne onu anlatın? Yalnızlığı afilli mi görünüyor sizce?
G alatasaray sevdalılarının aklında hep o eski zaman şarkısı; peki sizin aklınızda ne var?