Liderlik hakkı...

Manisa'nın iç sahada en büyük sorunu orta sahayı tutamamasıydı. Özellikle güçlü rakiplere karşı ve özellikle ikinci yarıda. Hatta öne geçse bile. Dün de tipik bir iç saha yenilgisi aldı Manisaspor.
İlk yarıda çok kötü performans gösteren Trabzonspor orta sahasına karşı hemen hiç zorlanmadı. Bir duran topla golü de buldu. Ancak sonunu getiremedi.
Trabzon'un orta bloğunda uzun zaman sonra önde oynayan Selçuk kafesten salınmış kuş gibi tutuk, Jaja gamsız, Colman ise dağınıktı ilk yarı boyunca.
Sadece Ceyhun ayakta kalan isimdi. Bu orta saha ile şampiyonluk gelmez, dediğimiz kadar vardı yani.
Sadece orta saha değil, bir tek somut kanat akını da geliştiremiyordu Bordo-mavililer.
Sol kanatta Cale'den zaten geçmiştik de, sağdan da giden yoktu artık.
Ancak en çok aranan adam Egemen'di.
Yüreğini sahaya koyan, arkadaşlarını ateşleyen psikolojik kaptan çok aranıyordu.

Sanki sihirli değnek değdi
O varken oynayan her stoper iyi, yoksa üçünü yan yana dizsen yetmiyordu. Glowacki giderek Olsen'leşiyor, Mustafa kafasına gelen topta golü yediriyordu.
Devre arasında bir sihirli değnek değdi sanki Trabzonspor'a. Bugüne kadarki emeklerinin boşa gitmesine razı olmayan bir 11 vardı artık sahada. Selçuk kıvamını bulup Jaja çilingir vazifesini devralırken, Ceyhun her yerde basmayı sürdürüyordu. Tek aksayan Colman'dı, onu da Güneş kenara aldı, maçın kaderini değiştireceğini bilerek ya da bilmeyerek. Bordo-mavililerin dün ikinci yarıda gösterdiği performans, çok sayıda gol pozisyonunda direnen rakip kaleciye rağmen inatla galibiyete uzanması, liderlik de şampiyonluk da hakları dedirtti herkese.
İkinci 45'deki Trabzonspor olsun hep bundan sonra...