Müthiş galibiyet

Fenerbahçe'nin şu ana kadar ligi bitirememesinin en önemli nedenlerinden biri de "doğru"yu sıkça ihmal etmesidir. Oysa böylesine büyük hedefleri olan bir takımın en çok gözetmesi gereken olgudur "doğru" oynamak.
Sahanın zemini adeta çayırı andırıyor. Rakip ise Fenerbahçe maçlarına hazırlanışı dillere destan olmuş Yılmaz Vural'ın takımı. Ama buna rağmen Alex, Emre ve Selçuk dışındaki çoğu sarı-lacivertli futbolcu dün de farklı davranmadı, "basit" oynamadı genelde. Gökhan Gönül ve Santos bile hem de kritik noktalarda gereksiz işlere yeltendiler mesela. Çevresinde birden fazla müsait durumdaki arkadaşı dururken, pas vermekten imtina ettiler nedense.
Tabii, oyun anlayışının ve sahanın böylesine Alex'in EmreToraman ve Sancar tarafından dönüşümlü şekilde marke edilmesi de eklenince, Fenerbahçe ilk yarıda aradığı golü bulamadı.
Daum'un öğrencileri 50. dakikadan sonra kalite ve kapasitelerine yakışan bir anlayış ve sorumlulukla oynadı. Ancak bu kez de girdikleri pozisyonları beceriksizce harcamaya başladılar. Deyim yerindeyse ve biraz abartarak söylersek golün geldiği 76. dakikaya kadar gol kaçırmayan sarı-lacivertli oyuncu kalmadı neredeyse...

PSİKOLOJİK ETKENLER...
Şüphesiz, çok stresli günlerden geçiyorlar. Zemini ve saati de bu psikolojiye ilave ettiğimizde alınan galibiyetin önemini ve neleri müjdelediğini görmemek mümkün değil sanırım.
Hoş, ülkemizdeki yöneticilerin önemli bir bölümü için "Psikoloji" denilen olgunun pek önemli olmadığını biliyoruz. Aksi olsa, Kasımpaşa-
Fenerbahçe ve Galatasaray-Bursaspor maçını ayrı saatlerde oynatmazlardı.
Dolayısıyla bu koşullarda alınan 3 puan için sarı-lacivertli futbolcuları kutlamak lazım. Tamam, golü bulmakta zorlandılar, ama doğru dürüst pozisyon da vermediler.
Hele de bu galibiyetle hepten şampiyonluğun en büyük adayı haline gelmişlerken...