Nesini yazayım

Sözüm ona "Karadeniz derbisi."
Takımların ne Karadenizliliği var, ne Rizeliliği ne de Trabzonluluğu. Hepsi de mazide kalmış birer deyim.
Trabzonspor açısından baktığınızda bordo-mavili ekip için oynanan oyuna futbol demeye bin şahit ister. Ne forveti ne orta sahası ne de savunması var.
Gelelim komşuya. Ne yalan söyleyeyim Sezar'ın hakkı Sezar'ın.
Sahada oyuna hakim bir Çaykur Rizespor vardı. İlk yarıda oyunun % 60'ına sahip iken ikinci yarı ise ben diyeyim % 100, siz deyin deyin % 90. Peki Trabzonspor nerede? Onu da siz bulun.
Pozisyon Çaykur Rize'den, hırs, oyunu kazanma azmi, pas yapma, futbol adına ortaya bir şeyler koyan yine komşu.
Trabzonspor, yemin etsem başım ağırmaz. Vallahi ayaklarındaki topların dahi % 50'sini rakibe verdiler.
Şimdi siz bu şartlar altında bu sahadan nasıl puan alacaksınız?
Ha pardon bir puan mı aldı Trabzon? O da Rizespor'un beceriksizliğinden oldu.

Bir puana sevinin
Sevinin beyler sevinin, bakın bu forma ne hallere kaldı. Bir puan alınca seviniyorlar. Neymiş efenim deplasmanmış! Hadi canım, adamı güldürmeyin. Bu atlayıp zıplamanızın futbolla uzaktan yakından bir ilgisi yok. Bizim Mustafa hoca da mı heyecanını kaybetti? Adeta kulübeye saplandı kaldı veya saklandı mı desek?
Emre'yi tek santrfor oynatmak vallahi benim futbol mantaliteme uymaz. Ha Henrique onun arkasında olursa eyvallah. Bu oyuncunun sitili ve oyun tarzı belli.
Yoksa biz mi futbolu unuttuk?
Takım forvetsiz oynadı. Açıklar ise çizgide orta şekerli kahve bekliyor. Yusuf'u üzülerek söylüyorum sanırım büyük bir hızla kaybediyoruz. Nasıl becerdi ne oldu anlayamadık. Bu gidişle tekrar 1461'i bulur gibime geliyor.
Haftaya Akhisar Belediye maçı bilin ki tehlike yazar. Rizespor'da Lualua gerçekten büyük kazanım.
Engin ise yine aynı Engin.
Hamam da aynı tellak da.