HAYIROVİÇ

G.Saray'ın 11'ini görünce pek çok futbolsever gibi "ben olsam..." diye başlayan cümlelere maruz bıraktım maçı birlikte izlediğim arkadaşlarımı. "Ben olsam Chelsea gibi üst düzey bir takımla iki ayaklı bir eşlemeye çıkıyorsam, kalabalık orta saha ve tek forvet düşünürdüm", "4-5-1 oynamak ayıp mı?" vb... Haddim değil belki bunları söylemek.
Keza; Galatasaray'da en çok Riera'dan çekinen bir Mourinho değilim sonuçta...
Erken yediğimiz gol moralleri bozmuştu, Galatasaray kötü oynuyordu ama, ilk yarıda güzel şeyler olmuyor değildi!
Sahadaki en kilolu oyuncu (Eboue'den bile) Hajrovic'in 31. dakikada (yerine giren Yekta olsa bile) çıkması ve Burak'ın (sanırım Torres'i görüp de utanarak) savunmaya yardım etmesi bunların başında geliyordu.

Sahanın en iyisi Melo
Drogba dün gece pek bi mağrurdu, kendisine ceza yayıyla orta yuvarlak arasında bir hareket alanı uygun görmüştü, bu bile onun 80. dakikaya kadar oynayacak olmasının garantisiydi. İkinci yarıda G.Saray'ı ateşlemek için tek çare vardı bence; Sabri...
Son derece ciddiydim. O denli inanarak konuşuyordum ki; arkadaşlarımdan da yeterli desteği bulmuştum. Ama elbette Hakan'ı çıkarıp Semih'i almak aklıma gelmemişti.
Chech daha 60. dakikada vakit çalmaya oynarken sarı kart yediğinde umutlanmaya, Selçuk'un basketboldaki girmeyen smaç gibi kaçırdığı pozisyonlaysa inanmaya başlamıştım.
Nitekim, birkaç dakika içinde kazanılan kornerde, Drogba'nın Chedjou'ya, rakip stoperleri kale sahası dışına sürükleyerek hediye ettiği golle beraberliği yakalıyorduk.
Sahanın en iyisi Premier Lig standartlarının hayli üstünde oynayan Felipe Melo'ydu. Brezilyalı bu sezon çok büyük oynuyor.
Milli Takımı'nın onu düşünmemesi anlaşılır değil. Mancini, Terim'e bu oyuncudaki ısrarı için minnet duymalı.