Altın ayaklar

Konumuz futbolsa günümüzde bu oyunun ilk kuralı koşmak... Devlerle cüceleri birbirine yaklaştıran bir faktör bu... Hem topun arkasında iyi duracaksınız, hem rakibin karşısında.
Kazakistan'la aramızdaki makası daraltan ilk unsur buydu. Belki bizim oyuncularımız da kilometre olarak onlar kadar koştular ama biz tam sahayı kullanırken onlar yarı sahada kullandılar enerjilerini.
Tek sıkıntımız bu değildi. Zor da olsa Selçuk-Burak organizasyonuyla golü bulmuş ve rakibi üzerimize gelmeye zorlamaya başlamışken Hiddink garip bir şey yaptı.
İyi top kullanan Mehmet Ekiciler'i çıkarıp, Selçuk Şahin'i oyuna sürdü.
Orta sahada iyi basmak, oyunu tutmak, kısaca skoru korumaktı amacı.
Bu korkaklık yakışmadı, ne Hiddink'e, ne milli Takım'a. Çok koşan, sert oynayan, bozmaya çalışan bir rakip karşısında sıkışan oyunu kanatlara inerek açabilirsiniz.
Attığımız ve sayılmayan golümüz de, penaltımız da kanat toplarıyla geldi. Hal böyleyken bir çok pozisyonu rakip stoperlerin üzerine yüksek top atarak harcamak olacak iş değildi. Ancak bizim çocuklar bu olmayacak işleri de yaptı.

Bu bölge resmen çöktü
Emre Belözoğlu tekniği ve aklıyla orta alanı derleyip toparlıyor, Selçuk İnan ona ayak uyduruyor böylece önlerindeki Mehmet Ekici'ye de rahat bir hareket alanı kalıyordu.
Emre ve Mehmet çıkınca bu bölge çöktü. Kazım Kazım son derece etkisizdi. Kalabalık rakip savunma arasında kayboldu gitti.
Kaçan penaltıya sözüm yok, yenilen gole de öyle. Penaltıda Burak iyi vurdu, golde şut bile atmadı, ortası gol oldu, kaleci Volkan ne yapsın?
ALTIN AYAKLAR: Kardeş Azerbaycan, Belçika'dan puanı kapmış, şu maçta puan kaybetsek kahrolurduk, ayağına sağlık Arda (Senin de Kazak kardeş) kardeşim.
DİKKAT!: Bu Kazakistan, bu enerjiyle başka canlar da yakar.
FİNAL: Çiçek gibi bir hakemle, kaçırdığımız penaltıya, sayılmayan golümüze rağmen, ölüp ölüp dirildiğimiz maçı kazandık ya, artık bize karada ölüm yok.