Çanakkale ruhu

Maçın 18 Mart'ta oynanması tesadüf değildi. Bu derbi, iki taraf için de geçilmesi en zor Boğaz'dı. Bu durumda "Çanakkale Ruhuna" bürünebilen taraf, kazanacaktı.
Fenerbahçe daha ilk dakikadan itibaren Emre'yi mumla değil, projektörle aradı. Selçuk ile Cristian'ın toplam pas isabetleri bile tek başına Emre'ye yetişemedi. Orta saha üretken ve yaratıcı olamayınca Niang ve Alex geriye gelip top almak ve enerjilerini çabuk tüketmek zorunda kaldılar.
Galatasaraylı futbolcular ilk dakikadan itibaren öyle bir hırs ve istekle saldırdılar ki, karşılarında 7 düvelin askeri toplansa, kar etmezdi. Baros sanki Aziziye Tabyası olmuş, ortalığı toza dumana boğuyordu. Kazım deseniz, damarlarına adrenalin olarak dolan intikam ateşiyle Seyit Onbaşı'ya dönmüş, hırsı ve inancıyla 225 okkalık mermiyi omuzlayacak hale gelmişti.

45'lik obüs gibi...
Fenerbahçe'nin sol kanadı ise Conk Bayırı gibiydi. Topu yuvarlasanız, kaleye gidiyordu. Zaten Galatasaray'ın golü de bu kanattan geldi. Andre Santos, alemdaşı Kazım'ı çizgi üzerinde karşısında bulunca, "Kuruçeşme'de yeni mekan açılmış, akalım mı?" diye sormuş olmalı ki rakibi bir anda yanından kıvrılıverdi. Kazım, pozisyonun devamında Baros'un Volkan'dan dönen topunu 45'lik obüs gibi ateşleyince adeta kaleciyi delip, geçerek ağları buldu.
Aslında Sabri ve Serkan'ın yokluğunda sağ bekte görev almak zorunda kalan stoper karakterli Neil, Fenerbahçe için büyük madendi.
Ama ne yazık ki karşısında oynayacak Dia sakattı ve "ihtiyat eri" olarak cephe gerisinde, yani kulübede bekletiliyordu. Nitekim bu kanatta ikinci yarıda Stoch'un görev almasıyla birlikte maçın kaderi de değişti.
İlk yarıda Fenerbahçe'nin düşmanı tehdit edecek tek silahı Niang olunca, bertaraf edilmesi zor olmadı. Servet ve Gökhan zaman zaman "zor kullanıp" tek başına süngü hücumuna kalkan Senegalli'yi ilk yarı boyunca sindirdiler. Niang bu dakikalarda tüm enerjisini hakem Fırat Aydınus'a dert anlatmak için tüketti.

Sanki ölmeyi emretti
30 ve 31'inci dakikalarda Galatasaray'ın iki stoperi Servet ve Gökhan Zan'ın ardarda sarı kart görmesi ise Fenerbahçe'nin hava akını öncesinde çalan siren sesleri gibiydi.
Devre arasında Aykut Kocaman askerlerine adeta "Size futbol oynamayı değil, ölmeyi emrediyorum" demişti... İlk yarıdaki silik Fenerbahçe'nin yerine Arena'nın çimlerine 11 yürek basıyordu adeta... Sakatlığını henüz atlatamayan Selçuk'un yerine Semih'in girmesi Fenerbahçe'ye riskle beraber atak üstünlüğü de getirdi. Bu değişiklikle çizgiden orta sahaya çekilen Mehmet Topuz'un da verimliliği arttı.
Stoch da Galatasaray savunmasının sağ tarafında gedikler açınca maçın şekli değişti. Nitekim ölü toplara hayat öpücüğü vermesiyle ünlü Alex ile fırsatların adamı Semih'in 75'inci dakikadaki randevusundan beraberlik golü çıktı. 3 dakika sonra Özer'in boş kaleye golü bırakamadığı pozisyon ise maçın erken kopmasını önledi.

Yine inanan kazandı
Karşılaşmanın son çeyreğinde Hagi'nin Nusret mayın gemisi gibi Fenerbahçe sularına Arda ve Kewell ile mayın dökme gayreti sonuçsuz kaldı.
Buna karşın sahneye Anafartalar Kumandanı edasıyla bir kez daha Alex çıktı. Gökhan'ın ortasında ceza sahası içinde adeta Çanakkale Şehitler Abidesi gibi yükseldi ve Zapata'nın topu bakışlarıyla bile yakalayamayacağı yere vurdu: 2-1...
TT Arena'nın ilk kez mağlubiyetle tanıştığı maçın söylediği çok netti:
Zaferleri daima "zafere inananlar" kazanır...

'FENER İÇİN ZAMAN VE MEKAN FARK ETMEZ'
Fenerbahçe kulübü, derbi zaferi sonrası kulübün resmi internet sitesinin açılış sayfasına Galatasaraylıları kızdıracak bir görsel ve metin koydu. "Fenerbahçe için zaman ve mekan fark etmedi. Türk Telekom Arena'nın tarihine geçtik" yazısı yer aldığı açılış sayfası kısa süre sonra değiştirildi.