Öz güven geldi

Yeni yıldan bu güne kadar geçen zaman zarfında 3'ü lig, 5'i Türkiye Kupası olmak üzere oynanan 8 karşılaşma. 20 kez gol türküsü söyleyip sevinirken, 4 defa da hüzün şarkısı mırıldandı bordo-mavililer. 15 günlük dönemde hafta içi kupa, hafta sonu lig mesaisi. İstenilen oyun düzeyi yakalanmasa da sonuç açısından detone olmadı Trabzonspor. Güneş ile gelen değişim, kendisini en çok futbolcular üzerindeki öz güvende gösteriyor. Oyuncu-hoca arasındaki iletişim samimi. Mücadele ediyor, ter akıtıyor futbolcu. Biliyor ki yanlış da yapsa onu timsahlara yem etmiyor kulübe... Örnek mi? İşte size Engin Baytar. Ayağında top olmadan değil koşmak yürümeyi bile 'veresiye' gören bir zihniyet, takımı 3'e 1 yakalandığı anda son nefer olarak kalesine siper olabiliyorsa alkışı hak etmeli. Broos döneminde çift santrfor eleştirilerimiz mevcuttur. Şimdi ise uçta tek hücumcu, arkasında sürekli değişken bir beşli ile mücadele ediyor bordo- mavililer. Sezonun geneline bakıldığında Trabzonspor orta sahası belirleyici unsur.

Eksikler mevcut
Daha önce gerekli direnci gösteremeyip oyunu kontrol edemeyen, bloklar arası mesafeyi uzun tutan, savunma-orta saha-hücum üçgeninde oyunu ileriye öteleyemeyen bir anlayışta, baskı yiyen bir takım izledik. Şu anda ise savunma ve hücum fonksiyonlarını birlikte uygulamaya çalışan bir orta saha mevcut. Olumlu olan bir diğer konu ise Ceyhun ve Sezer gibi alternatiflerin sırıtmaması ve aldıkları süre içerisinde takım oyununa katkı yapması. Alınan başarılı sonuçlar neticesinde her şeyi tozpembe görmek ya da göstermek, kafamızı kuma gömmeye benzer. Trabzonspor'un saha içerisinde birçok eksiği mevcut. Pembenin gidip sadece tozun kaldığı günler de olacak. Sonuçta köşeli top yok ayak oyununda. Skoru önceden tahmin ya da 10 yıl sonrasında tahlil (!) edecek ikinci bir Yılmaz Vural yok. Önemli olan dünü unutmadan, bugünü iyi analiz etmek ve yarın için gerekli desteği sağlayıp, sabır gösterebilmek olmalı.