Okşayış ve öpücükle

İlk yarım saat geçilirken bir tek atağınız olmadığı gerçeğini kavrıyorsunuz. Futbol takımınızın bir tek organize atak gerçekleştiremediğini algılıyorsunuz koskoca bir ilk yarı biterken. İki pası yan yana yapamıyor şampiyonluğa oynayan ekibiniz.
Karşınızdaki rakip '1. Lig!'i ömrü hayatında ilk defa görüyor ve 'ilerde basma-alan daraltmayı!' öyle vasat uyguluyor ki siz orta sahaya çıkana kadar akla karayı seçiyorsunuz… Sizdeki esmerin fiyatı karşı takımdaki esmer delikanlıların toplam değeri kadar neredeyse.
Ama sizdeki esmer yürüyor diğer 'gençler' şut atıyor, kanattan atak arıyor, rakip kaleciye kadar 'basıyor!' Msimoviç serbest oynuyor Galatasaray'da ve orta saha Ayhan-Mustafa ikilisiyle paylaşılıyor.
İleride topla oynayabilecek tek Kewell görünüyor. Bucaspor kalabalık geliyor ve her atak sarı-kırmızılıların ceza sahası önüne yıkılıyor önce.
Prangaların rengi de sarı-kırmızılı olunca ağır çekim bir 'film' çıkıyor ortaya; usanç dolu bir ilk yarı… Ne yapacağını bilmeyen 'yer tutucularıyla' uyurgezer bir mirasyedi gibi dolaşıyor- dökülüyor Galatasaray.

Bir garip maç oynadı Aslan
68. dakikaya kadar sürüyor bu. ''Bir sağanak patlasa bir yağmur boşansa bitse bu kirli yapışkanlık!'' dediğimiz dakikalarda Ayhan 25 metreden bir uzun erimli şutla ağlarını okşuyor İzmir'in.
Yetmemiş olacak ki gidip Rijkaard'a sarılıyor ve ensesini öpüyor antrenörünün ' dosta- düşmana' göstererek. Ve son saniyelere kadar Pino güzelliği...
Karşılaştırılamayacak bir kadro zenginliği ile gelmişti İzmir'e Galatasaray.
Bucaspor ise elindekiyle en iyisini yapmaya çalıştı. Bir garip maç oynadı Galatasaray.
Ama sıkıntılı haftalardan sonra da biraz rahatladı..
E okşayış ve öpücüğün hatırına…