Dünya takımı

Biraz geriye gidelim; Galatasaray'ın kapışma döneminde başkanların "kutsiyeti" çiğnenmiş, bir başkan gırtlağı sıkılarak "derdest" edilmiş, Başkan, aslanları sahne alırken Arena açılışında iktidarla seyirci arasında kalmış, ve kan sıçramıştı hanedanlığın pelerinine. Brütüs'ler çalışmış; arkadan hançerleme, ters dalma, tepeden inme... Suların durulması yeni bir yaşamın 'ihdas' edilmesi zaman/para ve enerji gerektirmekteydi.
Ne değişti, o günden bu yana? Yangın sönmüş, Brütüs'ler sahneden çekilmiş, sular durulmuş, Arena'dan bir parça huzur almaya gelmiş saltanat kayığı neşesi var tribünlerde.
İktidarla sürtüşmenin gerilimi üzerine kimseden çıt çıkmıyor. Anlamak için 'her şeyin başarıya endekslendiği' memleketi analiz etmek; ne analiz etmesi fotoğrafa biraz dikkatlice bakmak yetiyor aslında.
Öncelikle teknik direktörlük 'makamı' sürekli tartışılan bir yer olmaktan çıktı.
Bunu Fatih Terim'in 'ya benim dışımdakiler, ya ben' deyişinin; Galatasaray başkanını belagatsiz bir çöl bedevisi gibi gören anlayıştan çark edilmesinin, yeni transferlerdeki isabetli kararların ve Liverpool'a yapılan o güzelim '3'lemenin büyük payı var.
Tartışmasız...

NE DEĞİŞTİ GERÇEKTEN?
Geçen sene "Bu takımın/kulübün ilacı Fatih Terim'dir" diye yazdığımda dudak kenarına yapıştırdıkları alaycı gülümseyişi hatırlıyorum alem ve ortamdakilerin.
Galatasaray sevdalılarını Arda'nın gidişi bile ürkütmüyorsa Fatih Terim'de Elmander ve Baros'tan -aah bir de sakatlanmazsa- ve hatta Keita-Baros-Elmander'den bir dünya ikilisi/üçlüsü üretecek gücü bulmuş olmasındandır. Keita mı dedim? Dil sürçmesi değil iç geçirmesi sayın siz bunu. Olacak, göreceksiniz... Galatasaray, Keita'ya kavuşacak.
Bir tek sorum var Fatih Terim'e bir tek şey; geçen sezon her şeye rağmen varlığını hissettiren Culio elde var bir olmaz mıydı, disiplini ve cesaret arayan dünya görüşünüz için?
Başa dönelim; ne değişti gerçekten?
Bu soruyu sormak için çok mu erken?
Bekleyip göreceğiz...