Golü unuttular

Şampiyonluğa başlayıp da, o hedefe ulaşamayanlar arasında, en fazla üzülmesi gereken takım Trabzonspor'dur. Başkan ve yönetimi kafasını taşlara vursa işe yarar mı acaba. Bilemediler, anlayamadılar, çözemediler kadronun ederini. Bir iş bilmezin eline verip, her şeyi berbat ettiler. Şimdi çok daha iyi anlaşılıyor, hocanın değeri. Yüzde 8 değilmiş demek ki. Yüzde100 gösteriyor yeşil çimler. Tabii ki anlayana. Sahip olduğu değerin farkında olup sahip çıkana. Ne zamandır böylesini izlememiştim. Bir İstanbul deplasmanında tek kale oynuyor Trabzonspor. Formaya yakışır futbol ile İnönü'de esiyor bordo-mavililer. Efsane kadro zamanından örnekler sundular resmen. Tebrikler Şenol hocam, yeri gelmişken söyleyelim; Kore'den önce siz de bu çizgide değildiniz hocam. Colman, Alanzinho, Umut, Selçuk, Burak, Teofilo altılısıyla bir büyük maça çıkmak cesaret ister. Ustalık bu olsa gerek.

Kurtarıcı gerekmiyor
Şu Alanzinho'nun kaptırdığı toplara bir çare bulunmalı. Sadece ilk devre, beş hücum topunu kaybetti. Faydasından çok zararı oluyor. Bu kadronun kurtarıcıya ihtiyacı yok. Ortak harekete katkı yapan her hamle Trabzonspor'a güç katar. "Kinahtan batacasın" öyle derler bizim orada. Şu Teofilo nasıl olurda onca maç kulübede oturur. Bir santrfor da olması gereken her şey onda mevcut. Son kelimeyi yazdığımda elli yedi dakika dolmuştu. Teofilo'nun tabelası göründü. Sonra Burak çıktı. Topun dolaştığı yer değişti. Önde oynayan Trabzonspor sahasına çekildi. Tek kale oyundan. Çabuk hücum, kontratak moduna geçti. Öyle de oluyordu, böyle de oldu. Olmayan neydi? Meşin yuvarlağı içeri dürtmek. İşte o beceri dün akşam koşturanlarda yoktu. Bu Beşiktaş mı şampiyon olacak? Rüştü- Bobo- Holosko ve her yerin adamı İbrahim Toraman. Diğerleri başka telden çalıyor. Yetkili olan herkese hayret ediyorum. Hangi akıla hizmet şu kadroyu kurmuşlar. Son çeyrek inanılmazdı. Oksijen tüpüne ihtiyaç duydular.