Egoyu unutunca!

Beşiktaş'ın toplam 14 puan kaybettiği G.Saray, G.Birliği, G.Antep, Belediye, Kayseri ve Diyarbakır maçlarında Tello, Tabata, Nihat, Holosko ve Yusuf'tan en az üçü (meraklısı arşive bakabilir tek tek kontrol ettim) sahadaydı. Puan kaybedilen diğer maçlarda da bu dörtlüden en az ikisi ilk 11'deydi. Rakibe pozisyon dahi vermeden kazanılan maçlarda ise hem orta saha üçlü veya dörtlüydü hem de durarak oynayan "yıldızlardan" sadece biri sahadaydı. Fenerbahçe, Trabzon, Kayseri ve dünkü Belediye maçları en somut örneklerdir. Çıplak gerçek şu; Mustafa Denizli fanteziye kaçmasa bu takım şimdi beş-altı puan farkla liderdi. Ne inatmış ama 4-2-3-1 diye tutturdu ve öyle gitti. Her maçta orta sahayı rakibe bıraktı. Hasbelkader kazanınca doğru yaptığını düşünüp ısrar etti. Kaybedince sistemini sorgulamak yerine oyuncuların bireysel performanslarına bakıp mazeret üretti. Ne zaman ligden kopma noktasına geldiyse (Bkz: Fener, Trabzon ve dünkü Belediye maçları), o gün Turgay Demir'in altını çizdiği gerçeklere göre kurdu kadrosunu. Benim "Beşiktaş'ın kırımızı çizgileri" dediğim her şeyin o da farkındaydı ama yine de saçma sisteminde ısrar etti. Beşiktaş'ı değil egosunu düşündü.

Ya delidir, ya da...
Dün egosunu evde bırakmıştı! Şovmenleri değil görev adamlarını sürdü sahaya. Kayseri'deki gibi ortayı kalabalık tuttu. Önce üçledi, sonra Toraman'la Ekrem'i değiştirip dörtledi. Yapması gereken de buydu. Sabırla oynayan Beşiktaş hem maçı istediği gibi kontrol etti, hem de pozisyon vermedi. Bilen bilir klasik Denizli tüm bunları yapmazdı. "Yıldızı" bol bir kadro sahaya çıkarır ve maç sonrasında da şöyle derdi: "Kapanan rakibimizi teknik kapasitesi yüksek oyuncularımızla açmayı denedik ama falancanın hataları nedeniyle başaramadık." İşin ilginç tarafı, kendisi dahil birçok kişi de inanırdı bu söyleme. Bir tek bana yutturamazdı. Hiç yutturamadı ki. Son söz: Bundan sonra bu orta sahayı iki kişiye bırakıp tekrar 4-2-3-1'e dönerse Denizli ya delidir ya da...