Bunun adı şans!

Bu maç bilinen tüm etkenlerin dışında futbolda bir de şans faktörü olduğunu kanıtlayan 90 dakikalardan biriydi. Konya iki kez geldi Beşiktaş kalesine ve iki gol attı.
Beşiktaş'ın kaç kez gittiğini ben sayamadım.
Sağlı-sollu bindirmeler, duran toplar, uzaktan atılan şutlar, ikiye birler v.s... İki atak iki gol, yirmi atak yine iki gol. İşin bu tarafı şans ama bir de beceri bölümü var. Holosko altı pasın içinde buluşuyor topla, karşısında yedi metrelik koca kale.
30'dan 40'tan vurup gol yapan Holosko, altı pastan vurup üsten dışarı atıyor topu. Ayağının ayarı bozulmuş bu çocuğun. Attığı gole rağmen görevini tam yaptığı söylenemez.
Beceri demişken Tabata'nın karşı karşıya kaçırdığı pozisyonu hatırlamak lazım.
Bu iki net ve sayısız diğer pozisyondan biri gol olsa maç farka gidecek ama olmuyor... Kader ağlarını beraberlikten yana örmüş sanki.

Ağır eleştirmek haksızlık olur
Farkındaysanız şans diyorum, beceri diyorum ve sistemden, Schuster'in kadro tercihlerinden, Quaresma'nın sakatlanıp çıkmasından bahsetmiyorum.
Çünkü siz hangi sistemle oynarsanız oynayın, kadronuzu nasıl oluşturursanız oluşturun, altı pastan golü yapamazsanız işiniz zor. Konyaspor iki atakta iki gol buldu ama tüm yaptığı bu kadar değildi.
Başta Grajciar ve kendi kalesine gol atan Kere olmak üzere Montano, Hakan ve Erdinç üzerlerine düşeni yaptılar. İkili mücadelelerin çoğunu kazanan bu oyuncular takımlarını ayakta tutan isimlerdi.
Beşiktaş'ı şu puan kaybına rağmen ağır eleştirmek haksızlık olur. Kolay gol yediler ve bütün günahları bu kadardı.
Diyeceksiniz ki az mı, değil tabii ama o günahları affettirebilecek gayreti gösterip, pozisyonları da buldular.
Rakip iki atakta iki gol atıyor ve siz yirmi atakta daha fazlasını yapamıyorsanız, hak etmediğiniz bir sonuçla karşılaşmanız kaçınılmaz. Beşiktaş'ın başına gelen budur.